Dzisiaj widzicie mnie tak, jak lubię chodzić na co dzień: w spódnicach (ich liczba w mojej szafie diametralnie się zwiększa), wygodnym swetrze i ulubionym naszyjniku (który na zdjęciach występuje po raz setny). Zdjęcia robiłyśmy z Anią tydzień temu, kiedy słońce ochoczo zachęcało do długiego, piątkowego spaceru bez kurtki i czapki (nareszcie!). 

Wyprzedaże to świetny czas - i nie mam tutaj na myśli tylko tego, że ceny w końcu stają się akceptowalne i przestaję narzekać na jakość materiałów nieadekwatną do cyferek na metkach, ale czysto psychologiczny i zarazem interesujący mnie ostatnio aspekt - od momentu, gdy dana rzecz wpadnie nam w oko w nowej kolekcji do jej marnego końca na wieszakach oznakowanych 'SALE'  sporo wody upływa w Tamizie (taki mały londyński akcent, a co!) a my możemy swobodnie, na spokojnie zastanowić się czy a) na pewno nam się to podoba, b) czy jest funkcjonalne, c) czy nie jest to kolejna koszulka, którą po pierwszym założeniu rzucimy w kąt i wreszcie d) czy nie jest to kolejny sezonowy hit, który zniknie prędzej niż się pojawi, ewentualnie zaleje ulice i nie będziemy mogli już na niego patrzeć. Kwiaty w jesienno-zimowej wersji na czarnym tle pojawiły się w kolekcji Givenchy na minioną jesień, a co jest najciekawsze - pokaz odbył się równo rok temu (łatwo więc zauważyć jak długi jest proces na linii: myśl projektanta - pokaz - sieciówkowe podróbki - i, wreszcie, wyprzedaże). Nie wiem jak Wy, ale ja nie czuję potrzeby przyswajania sobie wszystkiego na bieżąco - owszem, ciekawi mnie to, ale nie potrzebuję każdej nowinki w szafie (biorąc pod uwagę aspekt czysto ekonomiczny, no chyba że znajdę coś podobnego w second handzie - wtedy chodzę z miną zwycięzcy przez tydzień!). Wolę przeczekać 'gorący okres' i mieć pewność, że z zakupu będę zadowolona i będzie mi on służył przez lata. Także, drogi Riccardo Tisci - ja czekam na kolejne propozycje do powolnego przyswajania! 

Angelikę już znacie, a to zdjęcie tak mi się podobało, że nie potrafiłam go nie dodać! I love u ♥

ph. Anna Dalidutko, wearing: Zara skirt & sweater, &M shoes

Od czasu do czasu, kiedy jestem w biegu, zdarza mi się 'usnąć'. Nie mam tutaj na myśli leżenia na szkolnej ławce albo chrapania na sprawdzianie, ale raczej ten krótki moment, kiedy zamykam oczy i widzę siebie z dala od miejsca w którym się aktualnie znajduję, zajmująca się czymś o niebo ciekawszym (i mówiąc 'inne miejsca' i 'ciekawe zajęcia' bynajmniej nie mam na myśli siedzenia przed ekranem komputera). Jakkolwiek dziwnie i niewiarygodnie to zabrzmi, te zdjęcia mi się przyśniły. Tak, tak, możecie się śmiać i pukać w głowę (od razu powiem, że był to sen dziwny i tradycyjny, nie żadne tam marzycielskie przymykanie oczu na matematyce), ale rano, gdy wstałam, miałam przed oczami idealną wizję, którą potem, wraz z Anitą, uchwyciłyśmy. Może to kwestia przedawkowania bajek o księżniczkach, które notorycznie oglądam z małą siostrą, a może to wpływ rosyjskich 'it girls', które są tak rzetelnie fotografowane na trwających obecnie Tygodniach Mody (Miara duma, Elena Perminova czy Ulyana Sergeenko), ale klimat, który widzicie jest mi ostatnio bardzo bliski. Aż przypomina mi się kampania Mulberry sprzed dwóch lat (w tym przypadku jestem bardziej podobna do tego ogromnego niedźwiedzia polarnego niż fascynującej Lindsey Wixon). Futerko kupione za cenę kawy w Starbucksie pozostaje ulubionym okryciem wierzchnim, a ja udając carską księżniczkę chłonę lekturę podręczników, pracowitego tygodnia!

I happen from time to time to sleep while being on-the-go. No, I don't mean laying on the desk in a classroom, or having a nap instead of writing a test (!) but I sometimes close my eyes and imagine myself, somewhere, doing things. And when I say 'doing things' and 'somewhere' you can note that I'm not thinking about sitting at home in front of the computer screen here. However it may sound strange I had a dream about myself in that outfit. Yah, you can laugh, you can say I'm laying but I remeber exacly I was looking like that the whole night.. in my dreams. Dreams are a funny thing - you can't control what you imagine (or you can but only those ones I mentioned in the beginning - when you close your eyes for a minute or two and try to wind down) and mine are always so weird that if I told you about them, you'd propably think I'm not normal (if only anyone here thought diffrently.. haha, normal is boring guys!!). But this time it was diffrent, I woke up in the morning and had this vision of pictures I want to take, about this particular outfit. No matter what you'll say about it - I love every single piece of it, the glamour vision, the colours, the materials and the fact I was actually not freezing in it (we took the pictures some time ago and and it was super cool outside). This white fur was my favourite outwear piece for the whole past season (and I bought it for a one-starbucks-coffe-price!); it makes my daily looks more original, a bit of a yeti, a bit KADISE-ish, if you know what I mean, and I also kind of imagine myself as this white big bear form Mulberry's FW2012 campaign (so old but sooo good!). I have to agree with Woody Allen - 'All I have in my life is imagination!'

ph. Delirios Joy, wearing: sh fake fur & sweater, H&M skirt & boots

Dom mody Valentino założony został przez Valentino Garavaniego w 1959 roku w Rzymie, początkowo jako niewielkie atelier, które szybko przerodziło się w znaną i świetnie prosperującą firmę. Jest to jedna z tych marek, których nazwa od razu kojarzy mi się z czymś konkretnym. Kiedy słyszę 'Valentino' w głowie pojawia się obraz dziewczęcych sukienek, często ozdobionych kołnierzykami. To tak jak na hasło 'wakacje; wszyscy myślimy o piaszczystej plaży, albo 'babcia' brzmi prawie jak synonim najlepszego rosołu na świecie. Sukienka widoczna na zdjęciach wisiała w towarzystwie wyciągniętych bluz i kurtek wykonanych z wątpliwego pochodzenia materiału, udającego skórę, w Tk Maxxie. Moja reakcja "Valentino na jesień 2013?! Ten egzemplarz który w Elle France sfotografowali w towarzystwie Birenstocków i skarpetek nike?". Reakcja moich znajomych "Karolina, wychodzimy. Nie chcemy fartuchów". W końcu i tak ją zmierzyłam, a jak doszłam już do tego, że leży na mnie świetnie (nowe odkrycie: ubrania powinny leżeć dobrze też na mnie, nie tylko na wieszaku, z cyklu 'złote myśli Karoliny tak inteligentne, że szkoda zapisywać') uznałam, że to najlepszy zakup tysiąclecia. 

Valentino is a well-know worlwide brand set up by Valentino Caravany in 1959 in an Eterneal City - beautiful Rome. However their start was connected with Italy, every year ready-to-wear, pre-fall, men's wear and haute couture collections are shown in Paris. When I hear 'Valentino' i immediately think of girly, collared dresses and feminity. It is like you hear 'holidays' and you see sandy beaches and you feel sun shining on your face, or 'grandma' and you can almost taste the best chicken soup in the world. For me, cute dresses and Valentino are like synonyms. So I was looking at the collections, looking at the famous people on the red carpet wearing their haute couture pieces, thinking that one day I will dress my little daughter in their clothes and I spotted the dress you can see in the pictures between baggy hoodies and not-particulary-high-quality jackets in Tk Maxx (I have to admit for a minute or two I hoped it was a genuine Valentino. hahah this is how naive I can sometimes be). My reaction was like "Valentino Fall 2013?! The same I saw in Elle France with nike socks?!'" and my friends' one was rather "Okay, we have to go now, we don't want you to wear an apron". When I tried it on I thought it is perfect for me, it suited me (my newest discovery: clothes should look also good on me, not only on the hanger. Karolina's wise thoughts, so obvious for everyone but, apparently, not for me) and now I named it the purchase of the year.

pictures by Anna Dalidutko // wearing Tk Maxx dress, Zara shoes

Sezon swetrowy w pełni, a ja kilka dni temu na przecenach znalazłam najwygodniejszy i najpraktyczniejszy granatowy egzemplarz jaki dotąd miałam. Jest uniwersalny i taki, jakiego potrzebowałam - do szkoły, na co dzień i ponadczasowy. Zwyklaki też się przydają! ;)

Sweather weather you say? Few days ago I spotted that Zara knitted sweater and thought it is just perfect and particulary usuable when it comes to winter in Poland. It is deep blue colour so I can wear it with anything and actually I sometimes need to have some typical, simple pieces which I will propably like forever and I can easily wear to school. What do you think about it?

Zara sweater

Porcja zdjęć jeszcze z Warszawy. Było zimno, więc nawet nie myślałam o poprawianiu sukienki tak, by nie wyglądała niczym ubiór ciążowy ;) Zazwyczaj unikam różu, ba, od jakichś 7 lat nie miałam na sobie nic w takim cukierkowym odcieniu, zważywszy na moje dziecięce przekonanie o jednobarwności świata (który powinien być cały różowy, włącznie z samochodem dziadka i butami brata) i późniejszym 'różowym detoksie' (czytaj: dziesięcioletnia Karolina postanawia do końca życia nie nosić różowego, no bo przecież nie jest już dzieckiem) (a nie ma nic gorszego dla dziecka niż nazwanie go dzieckiem). Karl Lagerfeld powiedział kiedyś 'Think pink but don't wear it'. Ja zawsze postrzegam świat w kolorowych barwach (albo przynajmniej się staram), ale tym razem Karolka nie posłuchałam, bo razem z idealnie przesłodzoną, rozkloszowaną (coś za słodko dzisiaj!), dżinsową sukienką dziesięcioletnia Karolina byłaby ze mnie dumna!

PS. Obiecuję, żadnego więcej słodzenia w najbliższym stuleciu.

Here comes a bunch of pictures taken in Warsaw. It was so cold I didn't even have time to think about wearing the dress that it looked not as if I was pregrant or something, haha. Usually I don't go for pink but while my last visit in a second hand shop I spotted that casual pink tee and thought it would add a girlish kinda touch to my daily outfits. Karl Lagerfeld once said 'Think pink but don't wear it'. Well, I still remember myself as a little, blonde girl in love with this shade, wishing she had everything pink, even a car. I stopped wearing at a time I came to a conclusion that I'm already a grown up and I can't wear pink because it would mean I'm still a baby (and there can't be anything worst than calling you a baby when you're at the age of a baby haha). But when I wore that denim dress for the first time (isn't it PERFECT? so girly and original at the same time!) I knew it would be a childhood comeback!

ph. Natalia Markiewicz, wearing: asos dress, sh tshit, H&M cardigan, Zara shoes

ph. Miłosz Perkowski, wearing: lots of clothes shorts, Zara sunglasses & boots, Mango coat, sh shirt, H&m scarf

Pobyt w Warszawie chcieliśmy wykorzystać w zupełności. Drugiego dnia zorganizowaliśmy sesję, z której efektów jestem bardzo zadowolona. Założeniem tych zdjęć było pokazanie kontrastu pomiędzy moim stylem - pełnym glamouru (w końcu znalazłam coś cekinowego!) i elegancji, podkreślonej przez czerwoną szminkę na ustach, a męskim luzem w wykonaniu mojego przyjaciela Pawła. Śmiałam się potem, że zdjęcia wyglądają jak z kampanii Zary - i wcale nie dlatego, że są jakieś cudowne i wyjątkowe, ale tak się złożyło, że oboje mieliśmy na sobie ubrania w większości z tego sklepu ;) Lubię, gdy zdjęcia opowiadają historię. Zazwyczaj gdy spotykam się z którymś z fotografów na sesję oboje a) się śpieszymy b) aktualnie marzniemy/topimy się od upałów/pada nam na głowy deszcz i robimy jak najszybciej zdjęcia tego w co jestem ubrana, kilka portretów i idziemy dalej, każdy w swoją stronę i do swoich obowiązków. Z Natalią spędziliśmy trochę ponad godzinę, bawiąc się przy tym wyśmienicie. Było bardzo zimno, ale i tak z uśmiechami na twarzach biegaliśmy z miejsca w miejsce (i to dosłownie, maraton po warszawskich ulicach uznaję za zaliczony), zahaczając przy tym o przyjemną kawiarnio-piekarnię, przejście dla pieszych (moje ulubione miejsce do zdjęć! Najśmieszniej jest jak kierowcy zatrzymują się, żeby popatrzyć... Zamykasz oczy i jesteś Super Gwiazdą Na Czerwonym Dywanie). Mam nadzieję, że zdjęcia przypadną Wam do gustu!

I wanted to use my stay in Warsaw in 100% so on the second day we decided to organise a little photoshooting (in case my Instagram spam was too little). My friend Paweł and I wanted to show a contrast between my style full of glamour and timeless elegance (highlighted by my red lips.. I'm currenly loving that make up!) and his boy-ish street-style-kind-of-look, loose and comfortable yet attention-grabbing. While looking through these pictures I laughed that we both look like taken live from a Zara campaign (and I'm not saying it because I'm boasting about those here (well, I can't also say I don't like the results.. pictures are great!!) but we were both wearing a lot of Zara clothes by accident. Okay, let's admit it - it's our favourite brand!). I love when pictures tell a story. Usually while taking normal outfit pictures both me and my photoghrapher are a)on the run b) fed up with all the duties c)angry about the tough weather conditions (do I have to mention the minus temperature or the irresistible heat or, ehh, rain and snow). This time we spent together over an hour, literally running a marathon through the streets of Warsaw. It was really cold but we didn't pay attention to it - we were laughing, dancing and singing just not to feel the wind and the snow. We accidentally discovered a lovely spot, where we bought some sweets and a cup of hot coffe (also on the pictures!). Oh, and I almost forgot to tell you how fun it was to take pictures on a pedestrian crossing! I love the background of those white stripes and often ask people to do a photoshooting there but in Warsaw it was super-duper funny, haha! People were stopping by, starring at us and showing to each other, gossiping at the same time. I closed my eyes and walked ahead as it I were a well-know person on the red carpet... Haha, I always tell you I have a highly bright imagination :). Hope you'll like the pictures!

Mam nadzieję, że nie nudzą Was jeszcze te filmiki ;) Nie wiedzieć czemu, montowanie sprawia mi mnóstwo radości. Dołóżcie do tego piosenkę, która nie może mi wyjść z głowy i... następny epizod z serii 'Kardise Short Moments' gotowy! Tym razem mam na sobie dwie stylizacje (druga niebawem w całej okazałości na blogu), widać jak zamarzam w parku, czytam ulubioną gazetę, ale mój ulubiony moment to zdecydowanie ten, kiedy (wyjątkowo niezgrabnie) uciekam (trochę zainspirowałam się tym filmikiem Louis Vuitton). 

Here it comes, the next episode of 'Kardise Short moments' (well, I know it's been ages since the last one of the series but still, I prefer that name than 'Kardise on-the-run'). You are able to see here two outfits (the second one soon on the blog!), me reading my favourite newspaper, me frozing in the park (haha it was sooo close to becoming a blue snow-woman) but I definetely love the moment when I'm kind of escaping into the woods (a little inspiration of Louis Vuitton nevver killed nobody)

Nie wiem co mnie ostatnio tak przyciąga do tego koloru - niebieskie spodnie, niebieski płaszcz, wymarzona beanie, niebieskie długopisy (które mają mi ułatwiać pisanie esejów... próbuję w to wierzyć), nawet waniliowe świeczki zostały zastąpione przez te niebieskie. Istna obsesja. Marzył mi się idealny płaszcz - w jasnoniebieskim kolorze, długi, luźny. Znalazłam ten - o wyrazistym odcieniu niebieskiego i pudełkowym kształcie (reakcja: nada się, biorę). W końcu mogę zanotować w kalendarzu (który od początku roku prowadzę bardzo dokładnie i usilnie, zapisując tam nawet takie godne zapamiętania przez następne pokolenia przemyślenia jak "Lód. Widzę wszędzie lód. Dostałam ataku palpitacji serca. Jak ja wyjdę w moich butach na zewnątrz?! Idę po miskę z ciepłą wodą, będę rozmrażać uliczkę pod domem"), że znalazłam ciepłą czapkę, której nie mam zamiaru zdejmować aż do nadejścia wiosny, w której (W KOŃCU!) nie marznę i wyglądam też w porządku (w tym momencie przeklinam wszystkich nienoszących czapek - nie wiem jak to robicie, ale słyszałam, że takim to mózg zamarza, lepiej nie próbować).

Recently blue colour became really alluring to me - I want literally everything in that shade; starting form the coat, pants, through some socks and ending at pens (that are supposed to help me with writing essays.. haha, every excuse is possible, right?). Even vanilla candles were replaced by the blue ones. Obsession, this is how they call it! I wanted a long, loose and baby blue coloured coat. I found this one - rather box-shaped, in a deep blue shade. My reaction was siple: let's take it! I finally can note in my calendar (where I'm constantly writing down eveything so worth remebering to the next population like, let's say for example "Ice. I see ice everywhere. How am I supposed to go to school today in my shoes?! Okay, now I'm going for a bucket and some warm water - I will make the ice melt near my house") that I found a perfect winter cap - warm and I look in it quite okay (I don't know how people can not wear caps in winter, it's like commiting a cold suicide!) 

ph. Delirious Joy, wearing: Front Row Shop coat, outlet jeans, Aldo beanie

Ubrania to dzieła sztuki. Tak właśnie myślę o bluzie, którą miałam na sobie podczas tych zdjęć - wykonana z grubego, piankowego materiału, geometrycznie zszyta i bardzo oryginalna w swojej prostocie, nie potrzebowała wyjątkowego towarzystwa, by przyciągać wzrok. Jest świetnym dowodem na to, że nawet pozornie zwyczajne rzeczy, w jednolitym kolorze, wykonane z dokładnością i precyzją mogą przybrać wyjątkową formę. Kiedy któregoś razu musiałam wypożyczyć lekturę z miejskiej biblioteki, natrafiłam na to okno i od razu wiedziałam że wykorzystam je jako tło. Barokowy klimat miejsca uwydatniłam pokazywaną już milion razu spódnicą (chociażby tutaj) i zdobionymi kolczykami. Zostawiam Was ze zdjęciami :)

I think about clothes as pieces of art - and that particular blouse I'm wearing on the pictures today is like the perfect example. Made carefully of a stiff fabric, no matter its simplicity and the white colour looks perfect and originally any time I wear it, even with black skinny jeans. I remeber one day I went to the library in the city just to borrow a few books for school and I spotted that amazing window. I loved the curtains and the whole design, so I decided to use it as a background for the photoshoot. Baroque effect is even bigger because of the skirt you propably remember (I showed it many times, eg. here) and my new earrings (which are a bit of my granma's style, but I love them anyways). 

ph. Delirious Joy, wearing: Pull&Bear skirt, Frontrow Shop blouse, Aldo earrings