KARDISE : June 2014

, by KARDISE

Sales! Ughh

Dwa razy do roku, w okolicach stycznia i czerwca sklepy szaleją, wszyscy stają się nagle zakupowymi maniakami zdolnymi do zachłannego sprintu po koszulkę obserwowaną strategicznie przez innego klienta. Nie obędzie się też bez podenerwowania, poirytowania, stania w kilometrowych kolejkach i dźwigania ciężkich toreb po brzegi wypełnionych rzeczami 'KiedyśMiSięPrzyda'. Brzmi znajomo?

Szczerze, przejrzawszy swoją szafę mogę stwierdzić że 90% zawartych w niej rzeczy to okazje znalezione albo w sieci, albo na wyprzedażach właśnie (ewentualnie w second handach). Jedyne z czym nie czekam na sezon promocji to zimowe okrycie wierzchnie i buty - nigdy jeszcze mi się nie zdarzyło kupić któregoś z tych zimowych niezbędników latem, a przed styczniem zazwyczaj są potrzebne, poszukiwania zajmują w moim przypadku miesiące, więc jak już coś się trafi wolę nie skupiać się na cenie.

Jeszcze jako młodsza dziewczyna z podstawówki czy gimnazjum wyczekiwałam tych szalonych zakupów-zapasów po półrocznej ciuchowej abstynencji, wszystko mi się podobało, spędzałam w galeriach handlowych długie godziny wygrzebując spod wieszaków ukryte przez kogoś spodenki i rozplątywałam przecenione naszyjniki. Teraz na myśl o tym mam gęsią skórkę. Oczywiście, świetnie jest kupić coś za pół ceny (i to jedyna motywacja która ostatnio popycha mnie w kierunku zatłoczonych sklepów), ale w obliczu dzikiej męczarni poddaję się i kończę na mrożonym jogurcie w parku.

Nie potrafię robić konkretnych zakupów, już nawet nie staram się ustalać sobie, czego potrzebuję (zawsze wizyta w galerii z myślą 'muszę kupić spodnie' kończyła się dwiema nowymi sukienkami i na odwrót). Jednak KONKRETNE wybieranie w sieci już bardziej mi odpowiada. Dzień przed zapowiedzianymi wyprzedażami, a także pierwszego dnia od ich rozpoczęcia przeglądam strony ulubionych sieciówek, zapamiętuję i z misją wchodzę to sklepu stacjonarnego. Często taka kontrola zapobiega tysiącom zwrotów i reklamacji, bo na żywo coś wygląda zupełnie inaczej niż na zdjęciach. Aha, no i wracam do domu z dwoma sukienkami. Tak tylko mówię.

Przestałam uznawać zakupy za najlepszy sport (czy ja się starzeję?!), ale nadal uważam, że tylko na prawdę nieprzedsiębiorczy ludzie kupują ubrania, gdy pojawiają się jako 'Nowa Kolekcja'. Po pierwsze, jeśli wszyscy się na to rzucą, będziesz wyglądać jak wszyscy (na czym ucierpi twój wizerunek nowoczesnego hipstera). A po drugie, jeśli dotrwasz do tego czerwca nadal zachwycony daną rzeczą, to znak, że będzie Ci się podobało jeszcze przez długie lata. Ja po dłuższym namyśle uważam, że wyprzedaże są super. Ale nie przedawkowane.

4 COMMENTS

, by KARDISE

outfit

Wake me up in July

Może dzisiejsze zdjęcia nie są przykładem najbardziej spójnych i jakościowych, ale za to same bronią się atmosferą zdecydowanie na nich obecną. Bo żeby przeżyć wspaniałe chwile nie trzeba jechać gdzieś daleko, w egzotyczne kraje, bussiness klasą. Kilka dni temu wstaliśmy rano z przyjaciółmi, wsiedliśmy w autobus i pojechaliśmy do pobliskiego, bardzo małego i rządzącego się swoimi prawami miasteczka, gdzie każdy każdego zna, wie gdzie mieszka i jak na drugie imię ma jego prababcia. Chodziliśmy, śmieliśmy się głośno, a przy okazji zrobiliśmy kilka zdjęć ('przyjaźnij się człowieku z blogerką' vol. 12314). Miałam na sobie, ostatnio tak popularne, slip-ony i to co rano udało mi się wyrzucić z szafy ('pośpiesz się, tam autobusy jeżdżą raz na dwie godziny!') - zwracający uwagę babć wakacyjny kapelusz, czarne rurki, błękitny Tshirt (chyba mamy, bo przecież na mnie za duży!) i, leżącą w tamtej chwili na podłodze, kamizelkę.

Today's pictures are kind of special, maybe not so professional as I would like them to be, but still they emanate this power and happiness of summer days spent with best people. Few days ago we decided to just go by a coach somewhere, anywhere, and accidentally we ended up in a little city, not that far away from Białystok where I live. We took pictures (yeeeeah, being a friend of a blogger can be sometimes exhausting), laughed and had fun. Hey people, you don't need a business class seat in a plane and Bali island to live a fantastic adventure! I was wearing things I found on the floor in the morning (literally) - my favourite leopard slip-ons and a hat which became the most popular topic to talk about for an old sneaky ladies in a town where everyone knows each other (and also their grandgrandparent's siblings, haha!).

Przy okazji trafiliśmy na paradę starych samochodów (takie rzeczy mają urok tylko w malutkich mieścinach!), w poszukiwaniu toalety w lesie poznaliśmy właścicielkę pomalowanego na niebiesko domku (pozwoliła nam nawet go uwiecznić), a ja, już w drodze, przestałam oddychać zachłyśnięta własnym śmiechem. Wyjdźcie z domu, otwórzcie oczy, zbierajcie wspomnienia (a przez wspomnienia nie mam na myśli siedzenia przed komputerem przez całe lato) - polecam :D

We also attended (by mistake) an old cars parade (things like this are charming only in such places!) and while looking for a toilet (yeah, so poetic and artistic) we saw this cute, painted in blue house. Such a great spot! Guys, you seriously need to swich off your computers, laptops, tablets and phones ang go out, take a breathe, LIVE!! Have a nice day!

ph. Miłosz, wearing: New Look shoes, Zara pants, vintage vest, my mum's tshirt, outlet hat

12 COMMENTS

, by KARDISE

outfit

Open back

8 COMMENTS

, by KARDISE

Films

Modern Grace - myself and the movie

Grace Kelly urodziła się 12 listopada 1929 r. w Filadelfii. Znana jako świetna aktorka, zdobywczyni Oscara, księżna Monako, ale też ikona stylu. Jakiś czas temu wybrałam się do kina na film poświęcony jej postaci i spodobał mi się tak bardzo, że Monako dopisałam do swojej listy 'Miejsc które muszę odwiedzić przed śmiercią' (jakaż optymistyczna nazwa), a Dziewczynę z prowincji dodałam do listy 'Filmów do obejrzenia' (jestem maniaczką list wszelkiego rodzaju). Nina Garcia, redaktorka działu mody w 'Marie Claire' kiedyś napisała w swojej książce The Little Black Book of Style, że każda kobieta powinna przynajmniej raz obejrzeć Złodzieja w hotelu z Grace Kelly, żeby wiedzieć jak należy się ubierać (z ciekawości wygooglowałam tę nazwę, a wśród fotosów z filmu powstałego w 1955 r. najbardziej urzekł mnie obraz jej z Carym Grantem z Lazurowym Wybrzeżem w tle, ubranej w zwykłą białą koszulę, szarą mini i espadryle, a emanującej swoją wieczną elegancją). Jej znakami rozpoznawczymi był sznur pereł, kaszmirowy golf, dopasowany tweed, jedwabna szmizjerka i, nazwana na jej cześć, torebka od Hermès "Kelly". Jej ślub z księciem Rainierem został uznany przez magazyn "Time" za najbardziej romantyczne wydarzenie od czasów Romea i Julii.

Grace Kelly was born on November 12, 1929 in Philadelphia. Known as a great actress, winner of the Oscar and the Princess of Monaco as she was Prince Rainer III's wife and, what is the most important part of her life to us in this post, a style icon. Some time ago I went to the cinema to see a movie devoted to her and her achievements as the princess. I loved it so much I added Monaco to the Great List Of Places I Need To See Before Death (what an optimistic name) and The Country Girl was attached to the list of The Movies To Watch (yes, I love making lists. I really do. And I do it all the time. Silly me). Nina Garcia, the fashion journalist working at magasines such as Elle and Marie Claire wrote in her book The Little Black Book of Style that every woman needs to watch, at least once, To Catch a Thief starring Grace Kelly to know how to dress up (beacuse of my curiosity I googled the title and among the pictires form the movie originally made in 1955 I loved the one showing a lovely blonde with Cary Grant, sitting in Cote d'Azur, wearing a casual, white shirt, grey mini and espadrilles but still looking so elegant). Her trademarks were pearls, cashmere turtleneck, tight tweed, silk shimmy and, named after her, Hermès "Kelly" bag. Her wedding with the Prince Rainer was titled the most romantic event right after Romeo and Juliet by the 'Time' magasine (I can't object to that, but I remeber Princess Kate and Prince William better, my age, you know).

Film z Nicole Kidman w roli głównej opiera się na jej życiu po ślubie, pokazuje jej wybór pomiędzy rodziną i życiem w królewskim pałacu, a powrotem do aktorstwa w obliczy ciężkiej sytuacji politycznej Monako. Grace nie była tylko świetnie ubraną kobietą, wybitną aktorką, ale też matką swoich poddanych i wierną żoną - porzuciła pomysł gry w filmach, by zaangażować się w politykę i koniec końców nie doprowadzić do krwawej wojny.

The movie starring Nicole Kidman (I may not be the biggest fan of her, but she was great for the role!) shows her choice between the family and a remarkable (not that remarkable as it might seem, but let's say that we all dream about it) life in a palace, and her willigness of coming back to playing and acting in the background of the tough Monaco's political situation. Grace wasn't only a well-dressed woman but she was also a mother for her lieges and a faightful wife. She left the idea of working in Hollywood to get involwed into politics and, at the end, prevent everone from the bloody war.

ph. Paula Olszewska, wearing: vintage evrywthing

Nie mam z Grace za wiele wspólnego - nie noszę tak często eleganckich sukienek, pereł, ani nie zastępuję paska apaszką. Jednak do tej sesji postanowiłam wczuć się trochę w rolę i przygotować dla Was coś zainspirowanego tą postacią. Włosy spięłam w kok i zebrałam perłową spinką należącą do mojej mamy albo babci (w każdym razie dość starej by zyskać miano vintage), a zamiast topornych butów na grubym obcasie wybrałam klasyczne, skórzane i przede wszystkim wygodne mokasyny (zakładam, że w czasach Grace kobiety zwracały większą uwagę na komfort noszenia i jakość materiału z którego wykonany został but - księżna Monako na pewno nie założyłaby plastikowych sandałków). Co do sukienki, nie chciałam być dosłowna, nie mam na sobie więc rozkloszowanej midi, góry bez ramiączek i sznura pereł. Jest jednak klasycznie i skromnie, bardziej KARDISE-owo ;)

I don't have much in common with Grace - I don't wear elegant dresses so often, pearls neighter, nor I replace belts with scarves. But for the photoshoot I decided to fit in the role and prepare for you something inspired by her. I fastened my hair in a bun and put a pearl hairclip belonging to my mom or grandma (old enough to be treated as vintage). Instead of heavy high heels I wore comfortable moccasins (I bet that the women in Kelly's times were more caring about the comfort and the quality of a shoe). I didn't want to be a copy of my icon, so I didn't go for a flared midi, no-straps top and pearl necklace; I wore a frugal white dress, more classical and more KARDISE's style :)

14 COMMENTS

, by KARDISE

on my plate

On my plate - Spinach Poetry

9 COMMENTS

, by KARDISE

outfit

Catch my hand, I'll be fightin' for ya'

5 COMMENTS

, by KARDISE

instagram mix

Happy days are coming #instalife

2 COMMENTS

, by KARDISE

collections

Stella McCartney Resort 2015

Kolekcje resort może nie należą do moich ulubionych - w końcu nie jest to wiodące Ready-To-Wear, ani oglądane przeze mnie z wypiekami na twarzy haute couture (kiedyś pisałam o tym, jak bardzo lubię oglądać te projekty stworzone dla celebrytów, głównie na czerwony dywan, niedostępność i nieosiągalność czyni je jeszcze bardziej pożądanymi, a jakość i technika wykonania utwierdza mnie w przekonaniu, że moda to najwyższa forma sztuki). Resort, nazywane też niekiedy kolekcjami "cruise" (ang. rejs) to najczęściej prezentacje będące zapowiedzią koncepcji projektanta na przyszły sezon, ale też okazja do egzotycznych podróży (pokaz Chanel odbył się w tym roku w Dubaju, a Nicolas Ghesquière zaprosił nas (no, może nie dosłownie NAS) do Monaco razem z świetną kolekcją dla Louis Vuitton). Przygotowane z myślą o bogaczach rządnych nowości na wakacje, często są intrygującą możliwością poznania marki lepiej. A Stella McCartney mnie zaskoczyła. Nawet jeśli nie śledzicie nowinek, to możecie przyjąć do wiadomości, że to jej zawdzięczaliśmy modę na płaszcz w kratkę tej zimy (znana podróbka z Topshopu), damski, granatowy garnitur w wąskie, jasne paski (podobny dostępny był w Zarze), a także moje ulubione buty na traperowanych platformach. Stella przed prezentacją radośnie obwieściła dziennikarzom, że inspiracją byli jej.. rodzice. I że moda to zabawa, a ona miała ochotę stworzyć coś innego. Udało jej się, spodziewałam się jednolitych barw i ostrych cięć, zobaczyłam egzotyczne nadruki i idealną formę kompletu (wyżej, po prawej) z bluzką z wycięciem i spodniami w kant. Stella pozostaje wierna platformom i pokazuje jak powinny wyglądać wygodne, letnie buty (jedynie te koturny z dziurką w środku mnie nie zachwyciły; cóż, nie mi oceniać). Jak Wam się podoba?

Resort collection always seem so interesting and temting to see right away. Those mid-season presentations are, of course, aimed at glamorous and wealthy people, quite bored with the clothes sold in the specific season time, yet willing to go for some holidays in new outfits. There are some must-see shows, like Chanel or Louis Vuitton (which took place in breathtaking Monaco, well, Nicolas Ghesquière is doing his job so well!) but still I like to search for some pieces which mainly represent the path the designer will follow this season. Sipping my afternoon coffe and listening to The Neighbourhood, I spotted some pictures taken in New York few days ago at Stella McCartney's presentation. Even if you don't usually look at the collections or you don't know who she is - well, she's the reason why checkered coats were so IN this winter, we all loved thight stripes on dark blue women-suits and those platform shoes. Now, she made a step. I always expect her collections to be original, amazing but still rather two-toned, not particularly many colours of prints. And here she made a surprise, smiling to the journalists and telling them about her parents' inspiration to the collection. I loved the easy way she presented a whole new concept, yet the structure of the cut-out tops and pants, but not really the prints. How do you like it?

pitures from style.com, collages by me

3 COMMENTS

, by KARDISE

outfit

I can please only one person each day // ugly shoes

Skinny jeans, a t-shirt and the most comfortable shoes possible, sounds easy, huh? Well, you know how I love doing everything my way, combining with easy-to-wear pieces and bring something fresh to every outfit. Because, as I once wrote, I can't see the point in creating a fashion blog, a fashion place which is supposed to inspire people in a.. well, boring way, as many of the blogs actually are. I'm not saying here there should be fireworks, balloons, colours and fancy dresses in every post, but bloggers are expected to make headway all the time. Coming back to my outfit and the pictures we took when it was still raining (no matter what, the blog is the most important, right?!) I felt great wearing it to school, no need to suffer from pinching high heels or uncomfortable dress. I found that T-shirt in a second-hand some time ago, a great little treasure which I'm really happy to own (I just realised there's no picture showing you the actual sign on it. It says "I can please only one person each day. Today is not your day. Tommorow doesn't look good either". Simple as it is!). And about the shoes.. well, you may hate me now and delete my blog from your reading list forever, or you may admit that they kind of look cool, don't they? Believe me, a year ago I would be.. hmm.. maybe I wouldn't say that they look awful, cause I've learnt in my life that in fashion nothing like 'ugly' exists, it just depends on your style and the current society's craving, but I wasn't eager to get myself a pair. Few weeks ago my mum (who is the bigges fashion ignorant in the world. Honestly, she never minds what is in fashion now, or then, she just buys whatever she likes and, I must add, that's GREAT!) bought those leather ones - they're in my opinion diffrent than the others, since they have just one strap and no buckles. They're, indeed, comfortable and look perfect added to outfits like this. What do you think?

ph. Kasia Ko, wearing: sh t-shirt, Ryłko shoes, Zara pants

3 COMMENTS

, by KARDISE

outfit

Stubborn mind

Zazwyczaj kiedy poświęcam się marnowaniu swojego życia na Tumblr (możecie śledzić mnie tutaj) najwięcej zdjęć, które rebloguję to różne fotografie mody ulicznej, zrobione ludziom w ruchu. I takie właśnie zdjęcia zazwyczaj chcę przygotowywać na bloga ("to ja sobie przejdę, pobiegam, poskaczę, a ty rób zdjęcia" jako wyznacznik zamysłu na każdą sesję). W moim mieście jest jedna taka ulica, którą uwielbiam spacerować (i jeszcze bardziej uwielbiam zatrzymywać te momenty na fotografiach). Warszawska wygląda jak z poprzedniego stulecia, ale w wielu miejscach ściera się modernistyczna architektura ze starymi kamienicami. Podczas przygotowywania ubrań do tych zdjęć wiedziałam, że muszą odbyć się właśnie tam. Najlepiej na przejściu dla pieszych, czyli moim absolutnie ulubionym tle. Nie mam pojęcia, kto ustala rozmiarówkę w sklepach internetowych, wiem tylko, że czasami jeden rozmiar potrafi być za mały, a kolejnym razem wyglądać jak szyty na słonia. Ta sukienka to przedstawicielka drugiej opcji; za luźna, koniec końców przeze mnie zaakceptowana jako wygodna, letnia alternatywa dla shortów. A do butów chyba już przywykliście? ;)

Usually when I'm wasting my life on tumblr (don't forget you can follow me there by clicking here!) I give the most of reblogs for streetstyle pictures, taken for girls rushing somewhere in the city centre (models mostly, they're the most beautiful girls indeed). There is one place in my town which looks as if it was saved from the last century but, at the same time, there are the most modern architecture pieces noticable in my area. I love walking there with my friends, simply because I prefer crowded plases to parks and woods (these are perfect for jogging). When I created this comfortable yet original look I knew we have to shoot it there. Of course people were staring at me all the time, sometimes laughing, sometimes shouting, but well, I'm used to that. The dress was bought in my favourite online shop but I got it a little bit too big (I don't know who creates all those sizes, once they're too small and the other time they look as if they were 2 times too big). As long as it was really baggy I thought it looks like a diamod boyfriend's shirt and added my favourite shoes of the moment (which I'm going to wear through all summer so you better get use to them). The plastic bracelet was just the thing missing in the outfit, so I put it on and went for a crazy run in my town (if only there was one day when I could just sit and breathe and eat and sleep and.. oh, you know what? I don't want it. I like doing my utmost and bending over backwards. This is just who I am).