Znacie to uczucie, że wyglądacie świetnie, wszystko leży na was idealnie, a na zdjęciach wychodzicie olśniewająco? Tak. Ja też nie.
Zwolenniczką spódnic nigdy specjalnie nie byłam. Wolałam wygodne shorty, przy których założeniu nie musiałabym się obawiać wiatru (dziewczyny zrozumieją. Uwierzcie, nie łatwo jest iść przez ulicę targając dwie torby i przytrzymywać przy tym spódniczkę. Nie ważne jak się starasz, wiatr zawieje z takiej strony, że następnego dnia wszystkie sąsiadki zdążą się już wymienić informacją odnośnie koloru majtek jaki miałaś na sobie danego dnia). Poza tym, wcale nie uśmiechało mi się biegać po śniegu, w 20stopniowym mrozie cienkich rajstopkach. Do czasu.

You know this feeling when you look great, everything fits you perfectly and you always present on pictures as professional model? Yes. I also don't.
I've never been the biggest fan of wearing skirts. I prefered shorts in which I didn't have to care about wind (girls will understand. No matter how hard you try, walking down the road, carrying two bags and holding your skirt - tommorow all your nighbours will know the colour of your underwear). The other thing is that I didn't want to walk in the snow, in -20 Degrees, wearing only thiny tights. But it's changed.

Po miłości do tiulowej spódniczki przyszło zamiłowanie do zwiewnych rzeczy w ogóle. Nie żeby mi się tamta znudziła. Po prostu spojrzenia otaczających mnie ludzi dyskretnie wyrażające dosadne 'Tylko to masz w szafie?' skutecznie zmusiły mnie do działania. Już nawet wszyscy zaakceptowali fakt, że mam jakiś ubytek w mózgu i zamiast jak normalny człowiek przemieszczać się w 3 płaszczach, puchowej kurtce i szaliku, wyginam się z gołymi nogami przed aparatem. Ba, nawet mili przechodnie zaczynają się o mnie troszczyć (pani przechodząca obok stwierdziła, że zdecydowanie będę potrzebowała ogromnej porcji herbaty z miodem i cytryną, jak już będę umierała kaszlową śmiercią w łóżku. Mam nadzieję, że się myliła). Wracając do tematu, żadne spodenki i ulubione jeansy nie zagwarantują ci funkcji ON dla przycisku 'jestem kobieca'. Polecam jednak zrezygnować z nich (spódnic, nie przycisków) jeśli nie chcecie skończyć jak przedstawiona na zdjęciach dziewczyna.

After my love to tulle skirt a deep feeling to baggy things at all came. No, I wasn't bored with that skirt. Just look of people around me secretely expressing 'You don't have anything else in your warderobe, do you?' made me swing into action. Everoyne even accepted that I have some defect in my brain and insted of wearing three coats, a duvet jacket and a scarf I just keep doing crazy poses and smile to the camera with naked legs. Moreover, passers coming next to me while my lame posing started to care about me (nice old lady ascertained me that I will definetely need a huge serving of thea with honey and lemon after that all stupidness. I hope she was wrong). Coming bach to the subject, no shorts of favourite jeans won't switch the ON button to function 'I'm really femine'. But I rather advice to forego wearing them during winter, unless you'd like to end like a girl on pictures. And you propably don't.
Oprócz spódniczek zafascynowanie przezywam także (werble) połączeniem dwóch stylów, z którego żadny w całości nie jest tym 'moim'. Tak więc dłuższe skarpety (czytaj za duże, które leżały w szafie aż do dziś) i prosta, sportową bluzę z podwiniętymi rękawami zakładam do dziewczęcej spódniczki (a właściwie sukienki, ale o tym odkryciu już kiedyś było) i kołnierzyka. Czyli Cara Delavingne razem z Audrey Hepburn. Już biegnę do Żurnala.

I'm not only fascinated with skirts nowadays. I am also affected by (riffles) connection between two styles. None of them could be that 'mine' but together? Perfect! So i wear longer socks (read: too big, which were laying in my wardrobe until today) and sporty sweatshirt with rolled up sleeves with girly skirt (and sctually dress, but I've already told you about that discovery. Cara Delavingne together with audrey Hepburn. 

Nowy Rok, nowe plany, nowe marzenia. Od jakiegoś miesiąca bawiłam się aparatem. Tak na prawdę nie wiem co mnie podkusiło, ale wiem, że całkiem mi się podoba :). Przez filmiki mogę pokazywać coś innego - coś więcej niż do tej pory na Kardise. Mam nadzieję że nikt nie zauważy, że filmowane gazety są sprzed 2 miesięcy :).
PS. Lubię mandarynki!
New year, new plans, new dreams. I have been playing with my camera since quite a long time. Honestly I don;t even know why I started that but I decided to finally publish some short videaos from my life. This is something more than I've ever shown on Kardise. I hope that nobody noticies that newspapers on the video are not actual now :) PS. I like tangerines!

Każdy ma swojego życiowego herosa. Dla jednych jest to Kubuś Puchatek (dopiero niedawno wyrosłam z tego idola :), Leo Messi (przykłady z życia wzięte, do dzisiaj mam ścianę zalepioną jego plakatami), bohater serialu (Blair Waldorf? Gregory House?) czy, co się niestety zdarza coraz częściej, uwielbienie 'celebrytów' widniejących codziennie na Pudelku. Niestety, a raczej stety, mając taką osobę, na której chcemy się wzorować i brać z niej przykład jest nam łatwiej. W niektórych sytuacjach próbujemy myśleć, co  zrobiłaby na naszym miejscu ulubiona aktorka. Ale tak na prawdę, co my o niej możemy wiedzieć? Czy w dzisiejszych czasach idolem zostaje ktoś, kto założył fajną bluzkę albo kupił najdroższy telefon? Kiedyś zastanawiałam się kto jest moją prawdziwą ikoną. Jeśli chodzi o modę i styl bycia także. I chociaż 'lubię' wiele osób i gdybym zaczęła wymieniać, zwątpilibyście i wyłączyliście tę stronę, to czy na prawdę dziewczyna, która w świetny sposób potrafi dobierać buty do torebki może być idolem i przedmiotem uwielbienia? Na zajęciach w podstawówce pani kazała nam opowiedzieć i przedstawić swój autorytet. A Karolina, nie myśląc długo nakreśliła krzywo nazwisko, wymienionego wyżej ulubionego piłkarza. Pani się przeraziła, gdy odkryła, że cała klasa wskazała bohaterów znanych z telewizji bądź książek. Zapytała czy kiedykolwiek mieliśmy z nimi osobiście do czynienia. 'Nie mieszkam w Barcelonie, proszę pani!' - przetoczyło się gdzieś z kąta. Ale to była wielka nauka. Od tego czasu nigdy nie myślałam o takich osobach jako wielkich wzorcach. Zawsze pytana o autorytet odpowiadam: babcia. Tak, bo rzeczywiście wiem, jak mogłaby postąpić moja ukochana babcia, jakim jest człowiekiem, co lubi. Wiem, że ona zawsze by mi pomogła w przeciwieństwie do ślicznych pań z okładek gazet. A tak bardziej nawiązując do tematyki bloga - styl też ma super! :D
Everone has his own hero. For some people it's Winnie the Pooh (I've stopped loving him not so long ago :), for some it is Leo Messi (an example taken from my life - I still have whole wall in my room full of posters of him), a TV Series character (Blair Waldorf? Gregory House?), or, what unfortunately happends really often, 'celebrites' from colourful magazines. I remember one lesson in a primary school when our teacher asked about our idol. I didn't think much and wrote ona piece of paper the name of a football player (mentioned above). I remember the look of the our teacher's face when whole class has written th enames of people form TV or books. 'What do you actually know about them?' she asked. 'You can see the things that they want you to see, but have you ever spoken to them, even seen them?'. 'No, we don't live in Hollywood' the answe was. But I was quiet. I understood one thing. Can a girl who wore a beutiful Tshirt really my hero, my idol, my role model? I don't think so. Since that time when somebody asks me about my authority I always reply: my grandma. And honestly, she's the best person in the wold. I always know what she would do or say in each situation, that she would help me if I needed it and, coming back to the topic of my blog - she's got a great style, too! 
Ostatnio odkryłam coś wprawdzie niesamowitego! Nie potrzebne mi spódnice - od tego mam sukienki. Radośnie nakładam zwykłe Tshirty na ulubione sukienki i nie martwię się wystającą bluzką czy też zsuwającą spódnicą. A na deszcz - kalosze idealne!

Byłam przeciwniczką dodawania na blogi zdjęć z instagramu. Jednak po nagromadzeniu takiej ilości zdjęć na moim telefonie nie mogłam się nią nie podzielić :)