Uwielbiam zdjęcia robione wśród przechodniów, na ulicy. W żadnej innej sytuacji nie można usłyszeć tylu cennych uwag ('też chciałbym tak pięknie przechodzić przez przejście!') i zawiązać tyle znajomości (psy widoczne na zdjęciach należały do dzieci, które ochoczo stwierdziły, że owszem, mogą ich użyczyć na kilka minut, ale pod warunkiem, że będą sławne). Znowu zamiast mini, jest midi - nie wiem co mnie ciągnie do spódnic uważanych za babciowe, nadają całości efekt mody lat 40 i 50 (za dużo Czasu Honoru, serio). Żeby nie było zbyt a'la 'Pani Gienia Sekretarka' zestawiłam elegancki dół ze sportowym Tshirtem i od razu mówię, Coca-coli nie lubię.

I love taking pictures on the street, surrounded by many people rushing in their own ways. And you cannot hear more interesting comments ('I'd also love to pass the pedestrain crossing in such a femine way! - a nice guy who I met once) or make new friendships (the dogs you can see on the pictures actually belonged to some children, who let me use them if only I promised they'll become famous. Well, I hope I didn't disappoint them) than while that kind of a photoshoot. Instead of mini, we have midi skirt again. I don't know why I'm so into those 'granny's style' lenghts lately - they just give the 40's and 50's touch to the look (or it is because of too much of my favourite TV Series where the action is held during the war). I didn't want a Misses Secretary Effect so I matched it with a Tshirt and, I claim, I hate Coca-Cola.

ph. Małgorzata Jabłońska, wearing: sh midi skirt, Zara shoes, no name Tshirt

Sportowe bluzy nie do końca są w moim stylu, a ten sławny już egzemplarz polskiej marki Misbehave pokazany był już chyba we wszystkich możliwych kombinacjach i na wszystkich możliwych blogach. Ale tak jak ostatnio pisałam o Gosi Baczyńskiej, tak teraz z dumą pokazuję to, z czego Polacy zasłynęli na całym świecie. Nie trzeba mieć swojego domu mody, ekskluzywnego atelier i znanego nazwiska, by wyprodukować ubrania, które pokochają wszyscy. W pewnym momencie zabrakło na rynku takich marek, które wyróżniałyby się na tle sieciówkowych mundurków i jednocześnie wychodziły jako oddolne propozycje, z potrzeby i poczucia estetyki zwykłych nastolatków. Tak powstało m.in. Local Heroes Arety Szpury i Karoliny Słoty (Cara Delavingne, Rihanna, Justin Bieber, Rita Ora to niektórzy z ich klientów) czy Misbehave, o którym będzie dzisiaj mowa. Pomysł narodził się - jak mówią Kasia i Natalia, założycielki MSBHV - z miłości do mody, streetu i potrzeby stworzenia czegoś intrygującego i jakościowego. Oryginalne napisy, sportowy wydźwięk i regularnie wypuszczane kolekcje zapewniły dziewczynom duży sukces. Kiedy robi się coraz zimniej (nie ważne jak bardzo wypieram tę myśl z przestrzeni mojego mózgu) w końcu muszę przejść Fazę Kokonu, czyli innymi słowy, opatulić się czymś tak grubym i ciepłym, że nadal będę się czuła jak podczas upałów, a jedyną rzeczą psującą klimat będzie brak kawałka schłodzonego arbuza w ręce. Team Paris idealnie wpasowuje się w klimat pomarańczowych liści i nawet ja muszę przyznać, że widok TAKIEGO parku zrobił na mnie wrażenie :)

Sporty blouses aren't the pieces of clothing that fit perfectly to my sence of style. But if we consider being proud of your own country and young people following their passion - I'm in! I'm so proud that young people living in my country show the whole world that you don;t need to be famous and have your luxury atelier in Milano - your own idea of fashion is enough. There was a time that teenagers started to be bored with internationial store's uniforms and searched for something else. Well, street fashion is a kind of our voice. Nowadays people like Rihanna, Rita Ora or Cara Delavingne wear polish brand Local Heroes and Misbehave (which I'm going to talk about) becomes really popular abroad. When there comes the Cocoon Time I need to find something I can wear and not think about the cold outside (simply dreaming of summer and a piece ot watermelon in my hand). Team Paris blouse is perfect for the occasion, I love the writing and its quality. And even I was impressed with the park that day, so many colourful leaves! :)

Najbardziej lubię prezenty od serca, takie, które mówią coś o obdarowywanej osobie lub kojarzą się z czymś. Nie muszę chyba mówić, że mam najlepszych przyjaciół na świecie! :) Na szesnaste urodziny zostałam obdarowana wieloma uściskami, przepięknymi życzeniami, szczerymi ręcznie zrobionymi laurkami (lub obrazkami które dumnie zdobią moją ścianę, jak ten), wieloma rzeczami za które nie wiem jak dziękować. Ale wyobraźcie sobie moją minę jak zobaczyłam TEN Tshirt. Najchętniej w ogóle bym go nie zdejmowała (toż to żywa reklama, ha!) (dobra, żartuję). Nie mogłam się doczekać, żeby go pokazać na zdjęciach, to strasznie miłe, że wszyscy dookoła akceptują to co lubię robić i dodają mi skrzydeł (tutaj). Reszta stylizacji to naszyjnik, który wcale mi się nie nudzi (marzyłam o takim od dawna) i znaleziona w second handzie marynarka identyczna jak prążkowany hit Stelli McCartney. Swoja drogą, zawsze jak znajdę coś identycznego jak na wybiegach za grosze chodzę uśmiechnięta od ucha do ucha (to ja, Karolina, i podczas gdy wy oddajecie roczną wypłatę za koszulkę ja mam to za kilka zer mniej, ha, ha, HA). Oh, no tak, i jeszcze kabaretki - tej jesieni na moich nogach częściej niż rajstopy.

I always appreciate most the presents which are given from the deepest place in people's hearts and are connected with somebodies's interests or feelings. Do I have to mention how amazing friends do I have? :) So for my sixteen birthday I was given so many honest wishes, cards made by them, funny pictures like this one which I shared on Instagram few days ago and things that I'm unable to count. But imagine my face hwen I saw THIS Tshirt. Yeah, that was funny. I love you guys for keeping your fingers crossed for my fashioholism and for my blog, like here. So I am really happy to have this Tshirt. I would wear it every day (real advert, what can I say) (haha, just joking!). I matched it with my favourite necklace of the season and a Stella McCartney inspired blazer which I bought in a second hand for a price of few biscuits (yeah, some less in my belly, something more to wear). It feels sooo good to find things just like from the catwalk for such a little price! Oh, and cigaretts, this autumn more often on my legs than tights. 

ph. Paula Olszewska, wearing: sh blazer, Forever 21 skirt, KARDISE tshirt - present, Zara necklace

Dobrze pamiętam te głosy oburzenia sprzed sześciu miesięcy. 'Co ten Hedi Slimane wyrabia?' 'Krata w Saint Laurent?', 'Mało że nazwę zmienił to i za filozofię marki się bierze?!'. Pół roku później wszyscy noszą kratkę i wielbią geniusz projektanta. Tak jest zawsze. Ludzie są tacy przewidywalni, co Zara wyprodukuje to będą nosili. Kratka przybiera obecnie różne postaci. Może być typowo rockowa, czerwono-czarna, ale też bazarowa jak u Celine w wykonaniu Phoebe Philo. Ja połączyłam te dwie wersje ze sobą (jak na mnie przystało) tworząc kratkowy total look.

I remember ir very well when everybody were disgusted with Hedi Slimane's collection for autumn and winter. 'What is he doing?!', 'Tartan at Saint Laurent?!', 'Isn't it too much that he changed the name of the brand and now he's changing the whole philosophy?'. Okay, that was it. And after six months everyone is wearing tartan. In all the possible ways. It's always like that - people would wear what Zara produces. Then  there was Phoebe Philo with her bazaar-ish tartan at Celine. I put those two versions - rocky one and that used rather to make handbags which our grandmas hold during shopping together and my tartan total look was done!

Odkrycie roku - golf. Muszę mówić, że nigdy, PRZE-NI-GDY nie dałam się zmusić do jego założenia? Uznawałam go za rzecz wręcz sprośną (przecież to takie logiczne, lepiej odkrywać dekolt) i nie chciałam nawet patrzeć na wrednie elektryzujące włosy, oplatające szyję demony. Jak to u mnie bywa przekonałam się i do golfów (nigdy nie mów nigdy, nigdy nie mów nigdy...), szczególnie w minimalistycznych zestawieniach (no dobra, w przypadku słowa 'Karolina' i 'minimalizm' w jednym zdaniu mamy do czynienia praktycznie z oksymoronem, ale wiecie co mam na myśli) i rockową kratą. Ta koszula niesie ze sobą wiele wspomnień. Pamiętam, jak kupiłam ją sobie trzy (!) lata temu na urodziny, jak uwielbiałam tę poczciwą flanelę i chciałam w niej chodzić całymi dniami i używać jako piżamy jednocześnie. Po burzliwym rozstaniu ('okej, słucham rocka ale to nie powód żeby wyglądać jak obwieś w podartych dżinsach i flaneli, heloooł, glamour i perły!') nastały lepsze dni. Najlepszy dowód na to że ze zmianą osobowości i upodobań idzie ewolucja garderoby :)

The discovery of the year - turtleneck. Do I have to mention that I never, E-VER woud make anyone (I love you mummy) wear it? I thought about it as a kind of ribald thing (yeah, it is sooo logical, it is better to wear deep-necklined tshirts) and refused to even look at those entwinting necks, electryfying hair demons. As it is always in my case (never say never, never say never...) I got convinced to them, especially in minimalistic outfits (okay, when we use 'Karolina' and 'minimalism' in one sentence it sounds like and oxymoron, but you know what I mean) and matched with rocky tartan. I've got many memories connected with this shirt. I remember I bough it 3 (!) years ago for my birthday and loved it so much I would wear it every day and as pyjamas. After our turbulent split-up ('okay, I liesten to rock music but it doesn't mean I have to look like a scruffy person in a flanel and torn jeans, helloooo, glamour and pearls, right?') we have better days now. It is the best evidence that clothes tell a lot about our personalities :)

Tak, wiem, mam dziwne sposoby na zachowywanie wspomnień. Zamiast postawić  na biurku pocztówkę , trzymam w metalowym pudełeczku po ciastkach serwetkę z  Ladurée.  Zamiast wywołać zdjęcia, przypinam do tablicy korkowej bilety na metro. O Londynie przypominam też sobie nosząc buty 'oxfordki'. Nie pytajcie czemu. Zapewne chodzi o ich nazwę (Oxford, uniwersytet, Anglia, te sprawy), ale też o styl kojarzący mi się z tym miastem. Buty na płaskiej podeszwie, wystające skarpetki. Specyficzna odmiana szkolnego ubioru, urozmaicona mieszanką wzorów i barw. I tak, Kenzo. Nigdy nie miałam, ulubionego domu mody. Jestem za tym, że domów mody nie można po prostu 'lubić'. Wszyscy znani projektanci zasługują na swój prestiż. I wszyscy znajdują też jakąś niszę. Zawsze gdy oglądam kolekcje znajduję wiele sylwetek, które wpasowują się w moje upodobania, ale ostatnio naszło mnie na Kenzo i Dolce&Gabbanę (ja to potrafię dobrać niezły mix). Jakkolwiek wpływu włoskiego duetu tutaj nie widać, to Kenzo jak najbardziej. Znani ze swoich zielonych bluz z głową tygrysa, które nosiło pół świata, jedynych vansów, które mi się podobają, psycholedicznych nadruków w postaci oczu i, wreszcie, kolorowej panterki. Nosiłam się z zamiarem kupna Topshopowej podróbki, ale skończyło się na (obecnie) ulubionej spódnicy. I kto mi powie, że jesień musi być szara?

Yes, I know I have weird sense of saving my memories. Instead of putting a postcard on my desk I keep napkins taken from Ladurée in a special metal box. Instead of developing pictures I pin metro tickets on the board. I try to remember about London also by wearing oxfort shoes. It's propably because of their name (Oxfort, University, England, you know what I mean) but the style that reminds me of this city may be concerned either. Flat shoes, socks sticking out of them, specific type of a 'school style' matched with some more colours. And yep, Kenzo. I've never had my favourite fashion brand. I think that we can't just 'like' them. All of the designers deserve their prestige and all of them carve their niches. Whenever I watch fashion shows (speaking of Fashion Weeks.. I'm so behind!) I find many outfits that I like in many diffrent collections, but recently I tend to pay attention to Kenzo and Dolce&Gabbana more intesively(nice pair, huh?). Although we cannot see italian couple's influence in today's post, Kenzo has done its work. Known for their green sweater with tiger's face (which has been worn by the half of the world by the way. And then copied by most of shops), the only vans shoes I like, psychodelic eyes prints, and, finally, leopard print. In all the colours and sizes. I wanted to buy Topshop fake but it ended at this skirt (which became a favourite one immediately). And who'd tell me autumn needs to be grey?

Trututuuuu! *muzyczka z czołówki wieczornych wiadomości*.Wang zaskakuje formą i pokazuje nową odsłonę stylu sportowego. Mary Karantzou znowu wymiata. Prada drukuje portrety na ubraniach w stylu Andy'ego Warhola, a Burberry bawią się pastelowymi kolorami, haftami i długością midi. U Mulberry natłok transparentnych pasków i pies na wybiegu. Kto da więcej, kto da więcej? 

No dobra, przyznaję, po wieczorze spędzonym w otoczeniu kolorowych zakreślaczy (jakby daty wchodziły do głowy łatwiej jeśli są kolorowe, sic!) i podręczników mogę być nieco sarkastyczna, ale i tak lubię się pośmiać ze swoich zainteresowań. Czasami najzwyczajniej nie mogę powstrzymać lawiny chichotu, kiedy słyszę zza pleców głosy kolegów na widok przeglądanych przeze mnie czasopism modowych. 'To niby dziewczyna? Bardziej męska niż ja!', 'Czemu ona ma buty jak moja babcia przed wojną i do tego biegnie prosto pod samochód?'. Po części rozumiem wszystkich twierdzących, że moda nie ma sensu i jest nikomu niepotrzebna. Sama przecież nie interesuję się fizyką, ani nie czytuję w wolnych chwilach greckich filozofów. Kiedy jednak tak przeglądam dokumenty z odbywających się w niektórych miastach tygodni mody mam wrażenie, że całe piękno, które mnie do tego przemysłu ciągnie jest zatracane gdzieś pomiędzy Karlem Lagerfeldem a Zarą. Gdzieś pomiędzy fascynacją materiałem, krojem, sztuką, a kolejną parą butów do pochwalenia się sąsiadce. Lubię podchodzić do tematu z dozą humoru, tak więc oświadczam wszem i wobec - mam dzisiaj na sobie sukienkę nie byle jaką. Tadaaaam! Uwielbiam piankę, układa się inaczej niż każdy rodzaj bawełny - odstaje i nadaje ubraniom innego kształtu. Moja radość i głębsze walory estetyczne przemawiające za tymże materiałem zostały drastycznie potraktowane jedną uwagą zatytuowaną 'To już szyją sukienki z materiałów jak dla płetwonurków?!'. Atak śmiechu gwarantowany, bo jak tu się nie śmiać, jeśli słyszysz tak dosadne skwitowanie całych swoich dogłębnych rozmyślań na temat kolorów, krojów i materiałów.

Trututuuuuu *misic like we often hear in the evening news*. Wang suprises us wth the form and shows another version of sporty style. Mary Karanzou deos her best again. Prada prints portraits of some faces in Andy Warhol's style on their coats and Burberry are playing with the pastels, crothet and midi length. At Mulberry's lots of transparent stripes and dog on the catwalk. Who'll give more, who'll give more?

Okay, okay I admit, after an afternoon spent in colourful highlighters' company (if only dates were easier to remember when they're colourful..) I can be a bit sarcastic, but I like to laugh at my hobbies anyways. Sometimes I simply can't help myself to smile when I hear voices of my friends (boys, I mean) from my back when I'm looking through fashion magazines. 'Is that a girl? Ughh, she's more boy-ish than me', 'Why is she wearing shoes like my grandma before the World War and she's running just towards the riding car?'. There's a part of me that understands them, who claim that fashion is completely useless. For example I don't read antient philisophe's texts or I'm not interested in Physics (and, believe me, there are some people who actually ARE..). But when I look at some documents from now-lasting Fashion Weeks I have a feeling that all this beuty I love in this industry is being lost somewhere between Karl Lagerfeld and Zara. Somewhere between the fascination of the cuts, material, arts and another pair of shoes to boast in front of your neighbours. I like to come to this subject with some humour, so I say to all of you - today I'm wearing not a typical, boring dress. Tadaaam! I love that kind of cloth typically used to make divers' wetsuits. It's making clothes look great and lay in a diffrent way. But all my thinking about how it looks ended at one comment at school 'Oh, I didn't know that wetsuits are in fashion now'. Haha, yep, I definetely love my friends. 

Tylko jedno nie daje mi spokoju. Znalazłam ostatnio w przestrzeniach tumblra obrazek, który idealnie oddawał to, czego nie potrafiłam ubrać w słowa od dłuższego czasu (tumblr jako ostoja i źródło mądrości życiowych)

"Zawieranie przyjaźni"

X: No więc, czym się interesujesz?

Ja: Modą

X: Oooh, na prawdę? Ja teeeeż! Właśnie kupiłam sobie taką ekstra bluzkę z...

Ja (przerywa): Nie, nie rozumiesz.

Najzwyczajniej w świecie: ubrania to nie moda. Kupowanie wszystkich ubrań z kolekcji H&M to nie moda. Zakładanie bluzek z numerkami i markowych butów to nie moda. Moda to szeroko pojęta forma artyzmu. Zainteresowanie jej ewolucją, historią, formą. I tak, noszę sukienkę, która według moich znajomych jest szyta z pianki dla płetwonurków. Ale widzę w tym drugie dno. Nie metkę H&M S 79,90 PLN.

But there's one thing I can't stop thinking about. I found some time ago in Tumblr's universe (tumblr as a source of all the wisdom in my life) a dialogue that perfectly showed what I couldn't say.

'Making friends'
X:  So what are you into?
Me: I'm interested in fashion.
X: Really? Me too! I just bought this cute top from..
Me: (interrupts): No, you don't understand.

Clothes aren't fashion. Buying all the clothes from the newest H&M collection isn't fashion. Wearing tshirts with number prints and label sneakers isn't fashoin. Fashion is widely known form of artism. Being interested with its history. And yes, I'm wearing a dress which in my mates opinion is made of a wetsuit. But I see something behind it, not a label H&M S 79,90. 

ph. Agnieszka Żdanuk, wearing: H&M dress, New Look shoes

Projekty Mary Karantzou trudno pomylić z jakimikolwiek innymi. Kolorowe, wyróżniające się z daleka wzory od dawna mi się podobały, a komputer pękał w szwach od zdjęć mody ulicznej z ubraniami angielskiej projektantki w roli głównej. Znalezienie godnej 'inspiracji' (czytaj: 'podróbki') którejś z jej kreacji nie było łatwe, ale w końcu od czego mamy sklepy internetowe. Lubię, kiedy rzeczy wyróżniają się z daleka i mają w sobie coś wyjątkowego. Dlatego tak bardzo cenię Mary, absolwentkę prestiżowego Londyńskiego uniwersytetu Central St. Martins i z niecierpliwością czekam na jej każdy pokaz. 

Mary Karantzou's project are impossible to be mistaken with any others. I loved those colourful, distinguished prints from the first time I saw them and my computer is full of the street style pictures showing people wearing some of the Mary's pieces. It wasn't easy to find a good imitation (I love love love online shops!) but I made it and since then I would wear this dress every day. I love when things are one in its kind. This is why I price Karantzou so much and wait impatiently for her every show.

Uwielbiam zdjęcia w ruchu, przedstawiające naturalne sytuacje, złapane naprędce momenty. Tym razem chciałam przedstawić coś jeszcze - moją przyjaciółkę. Nasze ulubione ciastka Oreo, marzenia A. o Hollywood, moje ważące tonę gazety, które zajęły pół mojej walizki, gdy wracałam z Londynu. Tutaj najlepiej widać, to, co zawsze powtarzam - to nie są tylko ubrania. To sposób na mówienie całemu światu, kim jesteśmy, bez otwierania ust. Ja w swojej udającej Mary Karanzou sukience i pstrokatych szpilkach, Angelika w prostej sukience i wygodnych butach New Balance bardzo się różnimy. Ona ceni prostotę, ja wolę wszystko co krzyczy 'jestem inne!'. Za to kocham swoją pasję.

I love movement on the pictures, natural situations, captured moments. This time I wanted to show you something else - my best friend. Our favourite Oreo cookies, A.'s dreams about Hollywood, my heavy newspapers which took a half of the space in my suitcase when I was going bach from London... And another thing is, I always say that fashion isn't only spending money on clothes. It's showing ourselves without even opening our mouth. I am wearing my super visible dress, even more eye-catching shoes, and Angel's as always simple, breaking the dress with some New Balance sneakers. She likes casual, and I love everything that shouts I'm diffrent!'. This is why I love my passion.

ph. Delirious Joy, wearing: Zara sunglasses, Choies dress, DeeZee shoes

Na prawdę jestem życiową optymistką, szczerzę się nawet na widok stosu prac domowych czy ogromu naczyń, które trzeba włożyć do zmywarki, ale jednego nie mogę znieść - końca lata. Brr. Aż się wzdrygnęłam. Co z tego, że mam urodziny, co z tego, że jest dużo pysznych owoców (owocomaniak wita). I tak nienawidzę tego momentu, kiedy muszę po raz pierwszy założyć płaszcz, spakować plecak do szkoły i porzucić letnią swawolę. Jedyne co mi pozostaje to bacznie obserwować to, co dzieje się na Fashion Weeku w Nowym Jorku i zapisywać milion sylwetek z pokazów do czeluści dysku twardego. Jesienna chandra, chyba tak to nazywają.

I'm an optimist, really, I even smile when I see a tone of homework to do, or the whole table of dirty dishes which have to be put to dishwasher by me. But there's one thing I can't handle. The end of summer. Brr. I had to shudder. I don't mind I have my birthday in that time (one week left!), I don't mind all the yummy fruit which are in my garden then (I'm a fruitolic! If a word like this exists..). I hate this moment when I have to wear my coat for the first time, pack  for school and left summer freedom behind. The only thing I have left is to follow what's happening at New York Fashion Week and to save on my hard disc thousands of designer's shows. Autumn blues they call it.

Wolę uczyć się matematyki niż wszelkich nauk przyrodniczych (a ja znowu o tym samym...), tak więc stylizację rozłożę na części pierwsze (brawa dla mnie!). Pierwszy punkt: najnowsza miłość, czyli im więcej pikowań, tym lepiej. Mam już pikowany portfel, pokrowiec na paszport, bluzkę, oglądałam takiż płaszcz i wzdycham do pikowanych kozaków. Punk drugi: panterka. Jak się zapewne przekonacie, króluje ona u mnie w każdej możliwej postaci (i w każdym możliwym kolorze). Kiedyś jej unikałam, teraz nie mogę się od niej oderwać. Punk trzeci: buty. Marzyły mi się gladiatorki do kolan w stylu Jimmiego Choo, ale że na Jimmiego Choo mojej świnki skarbonki nie stać, są te krótsze, które też całkiem nieźle zdają egzamin (w końcu jakieś buty na płaskim obcasie!). I ostatnia już, czwarta część jakże głębokich rozważań ubraniowych - plecak. Nie podobały mi się te materiałowe we wzorki, których pełno jest na ulicach, szukałam jakiegoś skórzanego, najlepiej czarnego. Znalazłam, ku uciesze moich wykrzywionych od noszenia toreb ramion. Przynajmniej książkom będzie przyjemniej chodzić ze mną całymi dniami (rozważam wcześniejsze pójście spać, bo coś patrzę, że jest źle, jeśli rozmyślam nad losem podręczników). Miłego weekendu!

I prefer to learn Maths than all the nature studies (here we go about school again..), so I'll let myslef factorise this outfit (I mean break down of course). First of all: the newest love, which is the more quilted things, the better. I already have quilted wallet, quilted passport holder, Tshirt, I tried a coat like this on in the shop and I'm dreaming about high boots like this. Secondly: leopard print. As you propably heard few times, I used to avoid it and now I would go to the shop and buy everything in leopard, in all possible colours. The third issue: shoes. I was looking for over-knee gladiators like Jimmy Choo's ones but as my piggy bank can't afford on Jimmy Choo, these ones are shorter, but still look quite cool (finally some flat shoes!). And the last, fourth part of my (so deep) clothes talk is the backpack. I dind't like all those patterned backpacks made of material of which streets in my town are full to bursting. I found my perfect one - black and leather. My arms are happy I don't pang them anymore with huge bags. Oh, and my books are happier to be carried in backpack like this for the whole day. Everyday. Okay, okay, I have to go have some sleep unless I'm gonna talk about my book's feelings. And we wouldn't like a situation like this. Have you all a great weekend!

ph. Paula Olszewska, wearing: Primark tee, XXI via Lots Of clothes shorts, Zara shoes, Primark backpack