Czuję się tak dziwnie pisząc pierwszy raz po tak długiej przerwie, że nie wiem od czego zacząć. Najlepiej chyba będzie więc od początku; wróciłam z Londynu tydzień temu, przeprowadziłam się do Warszawy, zostałam oficjalnie studentką i znowu wylądowałam w Londynie. Całkiem dużo jak na dwa tygodnie, przynajmniej porównując z moim klasycznym, całkiem nudnym życiem. Mam świadomość, że zapewne większość z Was ma już dość mojej ekscytacji miastem double-deckerów i najlepszego cydru, ale nic nie poradzę, że czuję się z tym miejscem tak związana. Uwielbiam jego architekturę, klimat, small-talki w najdroższym metrze świata i wybór hummusu w supermarkecie. Jednocześnie styl życia i ilość zmartwień nieco przewyższa moje możliwości, co było jednym z głównych powodów, dla których zdecydowałam się na dalszą edukację w Polsce.

Mam wrażenie, że przez miesiąc, kiedy mnie tu nie było działo się tyle, że nie zdążę tego opowiedzieć nawet pisząc najnudniejszy i najdłuższy tekst świata, pozwólcie więc, że ominiemy prywatną część i podzielę się z Wami moją radością - kupiłam w końcu sprzęt niezbędny do nadrobienia zaległości youtubowo-blogowych i zmontowania kilku filmów. Chociaż w tej kwestii system zakupów jest chyba jeszcze bardziej wciągający, niż powiększanie kolekcji butów - jeśli aparat, to i nowa karta pamięci, jeśli filmy, to nowy obiektyw i statyw, a do obróbki potrzebuję przecież komputera, do laptopa pokrowca, zaś do przechowywania materiałów - przenośnego dysku. Większość niezbędnych sprzętów już jednak zakupiłam, więc przynajmniej w jakimś stopniu czuję się komfortowo tworząc kontent na KARDISE. Pozostaje jedynie wrócić do regularności, bo hej, stęskniłam się! :)
xx