Im bardziej zdaję sobie sprawę, jak szybko płynie czas, tym bardziej się denerwuję. Odpalam komputer. Właściwie jak to robię od razu wiadomo, że przygotowuję coś na bloga - w każdej innej internetowej kwestii wystarcza mi telefon. Siedzę, patrzę w ekran, irytujący znaczek kursora pulsuje przypominając mi, że nadal nie napisałam ani słowa. Przeszkadza mi w bezmyślnej w kontemplacji jakiegoś nowego remixu podrzuconego przypadkowo przez Spotify. Mam dziwne sposoby na oddzielanie pór roku. Za ten ulubiony uważam nieustannie moment, kiedy pojawiają się pierwsze truskawki. Najlepsze, biorąc pod uwagę moje kubki smakowe i ich percepcję, owoce potrafię konsumować na śniadanie, obiad i kolację, ciesze się przy tym każdym promieniem słońca i właściwie chłonę te wszystkie summer vibes. Ale lato nie zaczyna się tak, jakbym to sobie wymarzyła. Może usiadłabym, załamałabym ręce i przespała najbliższy tydzień, ale wtedy przypominam sobie o małym miejscu w sieci, które zawsze pozytywnie mnie nastraja. Nagle zdaję sobie sprawę, że czasami to nie ja jestem dla bloga, tylko blog dla mnie. I chociaż może nie zawsze mam ochotę dzielić się z Wami wszystkim, po prostu skrobię kilka przypadkowych słów i obrabiam zdjęcia. Cytując jakiś zamierzchły post Venili "Hej blog, fajnie że jesteś". 

(wearing: Reserved shoes, Romwe skirt, sh shirt, H&M men sunnies)