1. Idąc ulicą, zawsze rzucisz się w oczy. ZAWSZE. Widzisz, nawet nie musisz inwestować w najbardziej odblaskowe adidasy albo tatuaże na rękach. Ze skarpetkami z Auchan zostaniesz ulicznym hipsterem roku.
2. Jest po prostu wygodnie. Nie wiem jak Wy, ale ja nie lubię tego uczucia, kiedy stopa klei mi się do buta, a po kilku chwilach sandałki są wypełnione piachem. Prawie tak dokuczliwe, jak komary wieczorem. I macie pewność, że żadne wredne owady was nie zjedzą (piszę to ze spuchniętą stopą bo zetknięciu z bliżej nieokreśloną, latającą istotą)
3. Najlepiej pasują do spódnic midi i mini, a maxi i tak nie lubię, więc wszystkie znajdujące się w mojej szafie spokojnie przejdą.
4. Jedyne o czym nie powinno się zapominać, to o tym, żeby buty były zamknięte z przodu - jak popełniać faux pas, to przynajmniej z klasą. A świecenie odkrytymi, wystającymi palcami w skarpetach w letnich sandałach z paskiem jest zdecydowanie klasy pozbawione.
5. I nareszcie część którą najbardziej lubię praktykować - można się samemu z siebie pośmiać. Bo do mody trzeba podchodzić z przymrużeniem oka (przynajmniej tej noszonej przez nas samych). Do dzieła! :)

1. When you're walking the street, you'll ALWAYS catch people's sights. You see, you don't even need to buy bright-coloured sneakers or get tatood to become The Hispter of The Year
2. It is simply comfortable. I just hate the feeling of the sweat feet sticking up to the shoe, or the sand in the shoe. And you don't need to be afraid that some kind of a insect bites you (I'm writing it having my feet swollen for the third day, aughh)
3. I matches perfectly to midi and mini skirts, and as lond as I don't really like maxis, it goes with my whole warderobe
4. The only thing you can't forget about is not to wear them with open sandals - there's nothing worse than showing people your fingers in socks paired with elegant, summer high heels with only one strap
5. And finally - you can have a reason to laugh at yourself. I do it all the time, cause in dressing up there have to be a bit of laugh, always :)

Do najczęstszych pytań, jakie mi zadajecie należy to o polskie czasopisma modowe. Odpowiedź większość z Was zna dobrze, HP nadal bardzo lubię, ale ELLE coraz częściej pozytywnie mnie zaskakuje. Nie o tym jednak dzisiaj, a raczej o żalu i zachwyceniu gazetą, która w moje ręce trafiła drogą przypadku. Poznajcie Hush Magazine.

 Najbardziej cienię Local Heroes i pracę Arety oraz Karoliny. Okej, może nie najbardziej, moja estetyka jest bliższa polskim projektantom takim jak Michał Szulc czy Tomaotomo, ale jak najbardziej podziwiam dziewczyny za pozytywne nastawienie do życia, kreowanie streetwearu na całym świecie, determinację, pomysł, niesamowitą historię jaką ze sobą niosą - że każdemu może sie udać. Świetnie też podążają za określonym stylem, zmieniając przy tym polską ulicę na trochę bardziej kolorową i zabawną - nie ma to jak wsiąść rano do autobusu i zobaczyć napis na czyjejś czapce 'bad hair day'. Indeed!

Dzieje się dużo, a jeszcze więcej dopiero przed nami. Nowych marek przybywa chyba każdego dnia. Gdzieś powstają kolejne torby, w innym mieście rozpoczyna się projektowanie sukienek na miarę. (...) Zagraniczni znajomi, zamawiając unikatowe projekty niszowych marek, z obłędem w oczach pytają, jak to możliwe, że mamy tylu zdolnych projektantów. Jest pięknie! Tak widzę polską modę.

PS. Całość dostępna jest online tutaj :)
PS2. W kopercie znalazła też się absolutnie genialna mapa stacjonarnych siedzib polskich marek, chyba muszę wybrać się w jakiś HUSH-tour!