Nie lubię Sylwestra. Wszyscy podsumowują poprzedni rok, świętują nadejście nowego, robią postanowienia, których nie dotrzymują. Ludzie wznoszą szampana do góry, odliczają ostatnie sekundy do nadejścia "lepszego jutra", a ja zamiast się uśmiechać jak oni wszyscy czuję Noworoczny Strach. Nikomu tego nie życzę, tym bardziej gdy otacza Was grupka przesadnie roześmianych i pozytywnych osób. Ale dość narzekań (obiecuję że w końcu wyłączę tę dołującą playlistę) ;). 

Nikogo z Was chyba nie zdziwię, jeśli powiem, że owszem, sukienkę sylwestrową sobie znalazłam, ale mam zamiar ją kupić... po Sylwestrze? Cała ja. Co z tego, że świeci bardziej niż kilka kompletów lampek na choince i jest cała w cekiny, mam zamiar nosić ją na co dzień (dziękuję Ci Alexandrze Wangu za zrujnowaną psychikę, to Ty powtarzasz, żeby cekiny nosić za dnia, a dresy zakładać do szpilek). Tymczasem zaznajamiam Was z nowymi Butami Idealnymi (wyprzedaż w Zarze, rozumiecie) i bluzą, którą mam ochotę nosić codziennie. Nie znoszę rzeczy pospolitych, które widzę potem na co drugiej dziewczynie i na każdym blogu. Staram się dobierać ubrania tak, żebym za rok mogła powiedzieć, że owszem, nadal mi się to podoba i jest oryginalne. 

Życzę Wam samych sukcesów w Nowym Roku, uśmiechu na twarzy, spełnienia marzeń i żebyście zawsze wierzyli w siebie! I pamiętajcie, SKY IS THE LIMIT!

I hate New Year's Eve. Everyone try to sum up the past year, celebrate the coming of the new one and the only thing I'm able to feel is the Fear. People raise shampagne and smile, and hug, and kiss and I seem to be outstanding. Okay, but no more whining, I believe that none of you will be feeling like that and you're going  to enjoy your New Year's celebrations  (I promise I'll stop listening to those sad songs, really!). 

I propably won't surprise you if I say that yeah, I found the per-fect Christmas Eve dress but I'm going to buy it right after this kind of special night. Why? This is just who I am (by the way, Alexander Wang, thanks for ruining my mind by saying we should wear sequins during day and pair heels with tracksuit!). But for now, say hello to my New Ideal Shoes (sales at Zara, you name it) and super original blouse. I love things that seem special and not worn by the half of the world. Right now I'm in mood to wearing this particular jumper 24/7, believe me.

I'd love to wish you everything best in the New Year, let yourselves smile all the time and do crazy things, and then not regret anything. Believe in yourselves and make your dreams come true! You're gonna manage!

ph. Małgorzata Jabłońska, FrontRow jumper, De Facto dress underneath, Zara shoes

Carry bag

Ciężko jest znaleźć torbę, która mi się podoba. W kwestii dodatków jestem bardzo wybredna, a jak już kupię jedną torbę, noszę ją, aż się porwie. Ostatnia własnie się poddała po półtora roku spędzonym razem i trzeba było znaleźć jej godną zastępczynię. Trafiła się idealna w moje wymarzone krowie łaty i od kilku dni towarzyszy mi codziennie. Jak Wam się podoba?

Say hi to my new bag! It is really hard for me to find a perfect bag, usually I don't like any but after my last bag became totally broken I had to find some replacement. So here it is, my cow-ish fiend, you're going to see her very often in the pictures for sure. How do you like it?

Uwielbiam zestawy, górę i dół uszyte z jednego materiału. Mało, że nie trzeba się za długo zastanawiać co z czym dobrać, to efekt mundurka odpowiada mi doskonale. W sieciówkach trudno silić się na oryginalność. Jak tylko pojawia się coś ciekawszego, zaraz widzę co druga osobą nosząca to samo. Dlatego jak tylko przez przypadek wypatrzyłam te spodenki, a potem jeszcze bluzę, by na koniec stwierdzić, że wszystko zostało przecenione, byłam nie tyle szczęśliwa, co zaskoczona. W końcu coś innego i stworzonego wprost dla mnie! 

Przeprowadzony research zmienił nieco moje zdanie. Ah, co by było bez tych bloggerek (hhmmm, mniej selfie na Instagramie, "stylizacji na wigilię" i zdjęć butów. Okej, sama siebie wyśmiewam, więc lepiej się poddam)! Okazało się, że komplet który mam na sobie został zaprojektowany przez francuską bloggerkę Camille w kolaboracji z Pimkie. Nigdy nie słyszałam ani o niej, ani o całej kolekcji, ale trzeba jej przyznać, świetnie się spisała! :)

I love co-ords, the top and the bottom in the same colour and shape, matching together. I don't have to think about completing the outfit that it look good, not to mention an absolutely great effect and fashonable outfit. In departament stores it is difficult to find something original. This time I popped on that quilted shorts and hoodie I couldn't stop smiling and telling myself how tricky girl I am, finding that kind of special clothes on sale. 

I made a little research by mistake and changed my mind a little bit. It came out that those clothes were designed by amfrench blogger Camille. I haven't ever heard about her, nor about the collection but she's done pretty well, hasn't she? Haha, the world wouldn't be so colourful without us, bloggers! (oui, no more fashonable selfies on Instagram and pictures of the newest shoes in the Net.. okay, no more laughing at myself!)

ph. Anna Dalidutko, wearing: Pimkie total look, H&M shoes, Zara necklace

(video shot by Anna Dalidutko)

W końcu publikuję moją małą Bożonarodzeniową niespodziankę! Od dawna chciałam kręcić filmiki, a święta i mój nadzwyczajny entuzjazm z nimi związany były doskonałą okazją do zrealizowania planów. Uwielbiam montować takie krótkie historie i na pewno częściej będę to robiła. Tymczasem zostawiam Was z video i życzę wesołych, radosnych świąt, spełnienia marzeń i żebyście zawsze byli uparci w dążeniu do celu, bo na prawdę warto!

PS. Dziękuję Angelice za rolę epizodyczną! ♥

PS2. Polecam oglądać w HD

Finally I can publish my little christmas surprise! I have wanted to shoot a video for a while now but there was no possibility to do that, and when Christmas popped out it seemed like the perfect time for making my plans reality. I love producing videos, I'm currently obsessed with video-editing stuff and I'm sure there are more projects like this to come soon. But right now I'm going to left you with the video itself, enjoy it and have all a very Merry Christmas, let all your dreams become true and never stop believing in yourself. Be patient and diligent and you'll succeed for sure, it's worth trying :)
PS. Special thanks to my bestie Angelika for being a part of the movie!
PS2. Please watch in HD.

Z tą spódniczką mam nie lada problem. To jedna z tych rzeczy, kupionych naprędce, których nigdy nie wiem do czego mam założyć, nie wiem, czy do końca do mnie pasuje i wreszcie nie wiem czy chcę zakładać. Bo jeśli mam już pisać o rzeczach oczywistych, to do postanowień noworocznych zaliczyć muszę punkt 'Noś tylko to czego jesteś w 100% pewna'. Praktykuję tę zasadę już od dłuższego czasu, i uwierzcie, sprawdza się doskonale. Nigdy nie ubieram czegoś, w czym czuję się źle, niepewnie lub najzwyczajniej niewygodnie - tutaj pojawia się inny askpekt, jakości ważniejszej od wyglądu. Bo co nam ze ślicznej bluzki, której nie możemy nosić bo materiał nas uwiera, szeleści i jest nam w nim gorąco? Żółty kolor uznałam za oryginalny i niespotykany dotąd w mojej szafie (czyt. 'lecę do kasy!'), ale jak powiesiłam tę spódnicę na wieszaku, tak wisiała dłuższy czas: to nie pasowała mi do żadnej góry, jak już pasowała to gryzła się z płaszczem, jak był płaszcz i góra to rajstopy porwałam itd. Tym razem wymyśliłam coś innego. Narzuciłam Kłopotliwą Żarówę na grubą, dzianinową sukienkę, tak by dół sukienki był widoczny jako swojego rodzaju lamówka i urozmaicenie. Potwierdza się moja teoria, że punkt widzenia ubrań zależy od ich założenia.

I have quite a big issue with that skirt. This is one of the things I bought on-the-run and never know if it fits me, if I have anything to wear it with and, actually, if I even want to wear it. So as long as I'm going to write obvious things I have to tell you that my new year's resulution for sure will be 'wear only the things your 100% sure'. I've been doing this for a while now and believe me, it's great. I never wear clothes in which I feel uncomfortable or simply not confident. Here is another story - quality more important than the look of the garment. Because it's not worth buying anything that looks good on a hanger but the material is rustling, pinching us or making us sweat. I thought the colour of this skirt is quite original (read: I'm on my way to checkout!) but since I put it in the warderobe it was there for a long time, whenever I wanted to wear it I couldn't find the perfect top, the occasion or the tights (I'm madly talented in tearing them, believe me). This time I decided to take a hint and I wore an Trouble-Maker Skirt on the thick, dark blue dress in a way that you can see the bottom of the dress, just to make it a little bit interesting. Again, my theory about seeing clothes in a way we wear it has been confirmed. 

Każdy chciałby mieć coś od projektanta. W tym przypadku nie chodzi już o jakość, o kunszt wykonania, ale... tak, przyznajmy to wszyscy. H&M jest fajny, ale Chanel nikt by nie pogardził. Ludzie potrzebują poczucia luskusu, pragną tego znaczka, metki, logo, dla własnego zaspokojenia, często przecież tak pustego. Z prostych przyczyn, nie każdy może co sezon wymieniać torebkę na kolejny model Hermès albo zaopatrywać się w buty Louboutina. Dlaczego o tym piszę? Rozbawił mnie fakt, że pomimo iż nie wszystkich stać na tego typu rzeczy o cenie przesadzonej o jakieś kilka zer, modne i popularne stało się zastępowanie ich gadżetami. Kolczyki, obudowa na telefon, paznokcie ze znaczkiem. Wiecie, że jestem miłośniczką domu mody Kenzo, a Carol Lim oraz Humberto Leon wychodzą nam na przeciw w kwestii dodatków. Co nam po torebce, butach i szalikach, teraz w każdej chwili, gdy rozmawiamy przez telefon lub piszemy smsa (względnie: dodajemy zdjęcie śniadania na Instagrama) można błyszczeć "Paaatrzcie, moje jabłuszko jest w panterkę, i to markową!". W kontekście Świąt Bożego Narodzenia, które już za kilka dni (!!!), taki malutki dodatek na pewno okaże się strzałem w dziesiątkę. Każda dziewczyna a) rozpłynie się jak zobaczy torebkę Kenzo, sprawdziwszy uprzednio, że napis nie został naniesiony własnoręcznie, nadrukowany lub podrobiony w Biedronce b) rozpłacze się ze szczęścia, myśląc, że wygrała los o szczęście na loterii, c) z nutką goryczy przyjmie upominek, który jednak nie jest torebką/butami/szalikiem d) będzie miała etui zawsze przy sobie, pamiętając o darczyńcy i chwaląc się wśród koleżanek "nooo, bo to mi przywiozła przyjaciółka z podróży w Paryżu i jest z najnowszej kolekcji". Czasami można pooszukiwać trochę samych siebie :)

Everyone would like to have somthing labeled with a well-known name. In that case it's not even about the quality of the product but.. yes, we all have to admit it. H&M is fine, but Chanel is even better. People need the feelig of luxury, they want that logo just to pamper themselves, usually in a remarkably inane way. It's easy, not everyone can afford a new Hermès bag each season, or Louboutin shoes in every colour. Why am I writing that? Few days ago I laughed that although not everone buy things which price is exaggereted like in few zeros, accessories like phone cases have become really popular. You know exacly how much I love Kenzo. And Carol Lim paired with Humberto Leon is the best couple at designing perfect tiny things which can bright up our lifes. Who needs shoes, bags and scarves when we can have our label near us whenever we write a SMS (or post a picture of our breakfast to Instagram), kind of telling everone 'look, even my phone is fashionable!'. Talking about Christmas (which is in few days aaaa!!!) that kind of an  accesorry would make every girl a) exult when she sees a Kenzo bag, thinking that you'll the best Santa Claus ever, b)cry with happiness thinking she won a lottery c) with a bit of despair will acknowledge the information that she didn;t get shoes/bag/srarf and d)will boast about the case in every occassion, taking thousands of selfies with her phone and telling friends she got it from boutique in Paris. Well, we can sometimes lie a little bit :)

Dzisiaj nie poddaję się Zimowej Modowej Nudzie, dość się ostatnio naoglądaliście prostych zestawów (takie efekty uboczne robienia zdjęć 'po szkole'). Pamiętam jak Anna Dello Russo współpracowała w tamtym roku (w tamtym? czy to było dawniej? W modowym świecie wszystko co nie wydarzyło się w czasie ostatniego pół roku określam zeszłym sezonem, takie moje wynaturzenie) (sprawdziłam, w tamtym. Nie jestem taką datową ignorantką jak myślałam) z H&M i w sieci krążył filmik z jej "radami". Rady celowo ujęłam w cudzysłowie, bo nie ze wszystkimi mogę się w zupełności zgodzić (a właściwie z jedną. Anna Dello Russo czy inna Ania, jak ktoś mówi że moda ma być niewygodna i jeśli czujemy się w czymś komfortowo, nie możemy WYGLĄDAĆ - no cóż, wyłączam przeglądarkę i idę poczytać coś mądrzejszego). Spodobał mi się natomiast punkt głoszący "Noś te same rzeczy, ale nigdy w tej samej kombinacji". Na blogu często pokazuję się w tym samym. Właściwie, to pisząc to śmieję się sama do siebie, bo przecież nikt normalny nie wyrzuca ubrań po pierwszym założeniu, wręcz przeciwnie, ja jestem dumna z rzeczy, które są dobrej jakości i mogę używać ich przez lata. Jednak w blogowym świecie często spotykam się z "ciuchem na raz". Na tych zdjęciach mam na sobie sukienkę i spódnicę jako mój ulubiony patent - jak sukienka jest już znana i oklepana, niech stanie się bluzką, a Ty dorzuć spódnicę (okej, to zabrzmiało jak z poradnika "Starszej Panie", ale się sprawdza). Z ubraniami trzeba kombinować, sucho narzucony kawałek materiału będzie tylko kawałkiem materiału, nie przybierze zamierzonej przez jego twórcę i projektanta formy. Do ubrań trzeba z uczuciem, jak do dziecka. Tym akcentem, który już w pełni utwierdził Was w przekonaniu, ze zdecydowanie coś ze mną nie tak, żegnam się z Wami w niedzielny wieczór i już się cieszę, bo nadchodzi kilka ciekawych projektów, którymi mam nadzieję jak najszybciej się z Wami podzielić.

PS. Wybaczcie moją minę pt. Chcę-Stąd-Uciec-Jak-Najszybciej-Mam-Twarz-Seryjnego-Mordercy. Tak, znowu byłam niewyspana, ale już niedługo wszystko odeśpię!

Today I don't let Winter Fashion Boredom take control over my style, you definetely seen too many simple outfits recently on my blog (these are the perks of photoshooting 'after school'). I remember the time when Anna Dello Russo collaborated with H&M last year (was it last year? Or am I just being myself? Because you need to mind that I always call the things that happened in fashion world more than six months ago 'before current season' and it is like one huge time for me) (okay, I checked it. It was last autumn, Well, I'm not such dates-ignorant as I thought) there was that boom for the video promoting their work together and everyone were writingher 'advice' everywhere. I purposely wrote 'advice' in quotes because I can't agree to all of them (actually to one of those. Well, if somebody, Anna Dello Russo or any other Ann, says we can't feel comfortable in clothes and look good at the same time, I just shut down the webside and start reading something wiser). But I really liked one tip saying 'Wear same things few times but never in the same combination'. On my blog you can often see me wearing same stuff. I'm actually laughing to myself while writing this sentence, because what normal person throws clothes away into the bin after wearing them once? I mean, seriously? I'm proud of the clothes that are such high quality I can wear them for years. Unfortunately in the world of blogs I can usually see 'clothes for one picture'. On those shots you can see I'm wearing a skirt and a dress you had the chance to get to know some time ago in my favourite variety: "If your dress is to well-know, boring and simple, pair it with a skirt and wear as a top". Okay, that must have sounded as a part of "Five hints to an old lady" article but really, it works! We have to think about the way we're wearing the clothes, work on it, because a piece of material just shed on your back will stay only a piece of material, and it won't become the form a designer wanted to get. We have to associate with clothes like with babies, with a feeling, you know? Okay, now you're propably absolutely sure I'm not normal and I'm going to finish this long-winded talk righ now, wishing you all great week! I'll talk to you soon and hope I'll finally succeed with some new project going on

PS. Sorry for my I'm-Going-To-Kill-You face today, lack of sleep isn;t good for taking pictures. Kisses!

ph. Agnieszka Żdanuk, wearing: DIY skirt, Choies dress, old Camaieu cardigan

Wróciłam dzisiaj do domu, po jakże męczącym tygodniu, usiadłam (w końcu) wygodnie, i zatęskniłam za częstym dodawaniem postów, za spędzaniem na blogu długich chwil i dzieleniem się z Wami wszystkim co przyjdzie mi do głowy. Na co dzień bardziej aktywna jestem raczej na Facebook'u i Instagramie, ale stwierdziłam, ze blog nie może pozostawać ciągle pomijany i szybko zestawiłam wszystkie zdjęcia z mojego telefonu z ostatnich miesięcy. Często to one są ciekawsze i prawdziwsze, bo robię je w zwykłych sytuacjach, kiedy chcę coś uwiecznić i zapamiętać. Michael Bubblé pięknie mi nuci do ucha świąteczne utwory, ja popijam gorące kakao z piankami, zapalam tysiące świeczek waniliowych w pokoju, opatulam się kocem i gorąco Was wszystkich pozdrawiam i przybijam ze wszystkimi internetową piątkę - zaraz długa przerwa świąteczna i dużo czasu na zajęcia o niebo ciekawsze niż notatki z historii i cosinusy. W głowie aż kłębi mi się od pomysłów na nowości, które mam zamiar tutaj zamieścić, więc do usłyszenia niedługo! :)

I came back home today after a really exhausting week (it's Friday uu-huu), I sat comfortably on my big chair and thought how much I love blogging and how little update I attach here recently. I'm more active on Facebook or Instagram daily, but I can't forget about my little, tiny, beloved blog, right? So I started making this collage of my phone pictures taken in past few months and came to the conclusion that they actually are great, showing my normal life, things that inspire me and make me laugh. Michael Bubblé is singin' beautifully for me right now, I'm drinking warm chocolate milk with marshmallows, smelling a thousand of vanilla candles which I lit up in my room, cocoon with a blanket and I'm feeling happy, just like that. Oh, Christmas is in the air, can you feel it?! I'm like a little smiling bunny these days, literally can't wait till my very favourite time of the year! So, as far as this update is concerned, I'm going to post more about everything, just to stay in touch with you, so stay tuned guys! :)

Już grudzień! Nie mogę uwierzyć że już nastał mój ulubiony czas zapachu pierniczków, czekolady, waniliowych świeczek i pomarańczy. Owijam się trzema szalikami, zaciskam zęby, biorę kubek termiczny w ręce i codziennie zderzam się z przeszywającym wiatrem i mroźnym powietrzem. Podczas robienia zdjęć zimą osiągamy poziom master, po kilkunastu minutach zarówno ja i fotograf jesteśmy słupami lodu, ale pomimo wszystko ostatnio stwierdziłam, że im bardziej wyzywające warunki, tym większa zabawa :). Zapomniałam już jak to jest robić pajacyki między ujęciami. W końcu trening to podstawa! (na świeżym powietrzu +100 punktów). Tym razem dziewczęcą, skromną sukienkę skontrastowałam przydużą, męską marynarką wzorowaną na obecnej kolekcji Stelli McCartney (jesiennej, nie mogę się zmusić, żeby przejrzeć wiosenne kolekcje gdy siedzę pod pierzyną, kocem i z kubkiem kakao w ręku). Ciepły, miły w dotyku szalik to dla mnie podstawa. Nie musi zawsze pasować idealnie, wręcz przeciwnie - zimowe, kolorowe wzory urozmaicają szaro-burą aurę. I zawsze jest opcja, żeby zrobić z niego bezkształtny kokon jak autobus bezlitośnie się spóźnia. 

It's December already! I can't believe my favourite time of the smell of oranges, vanilla candles, chocolate and ginger bread cookies is finally here! I cocoon myself with three sraves, clench my teeth strongly, take thermal mug with me and force the freezy wind and crisp weather every single day. Doing photoshoots is quite challenging these days when after fifteen minutes od taking pictures both me and my photographer become two icicles (smiling but still frozen). But (there is a, big actually, BUT, yes yes folks) I recently came to the conclusion that whenever the conditions are severer I enjoy working more. I love blogging, don't get me wrong, I love fashion and I really value what I try to do here, share with you. You wouldn't believe all the things staying behind Kardise, all my love I put into this site and so on. So let me just say that yep, although it was freezing (f-r-eeeee-zing) cold outside I was jumping and laughing and celebrating every moment spent on preparing this post like a little clam. This time I went for a girly still elegant dress with some lace embelishments paired with a boyish Stella McCartney inspired jacket (from the fall collection, actually I can't make myslef to search through the spring ones when I'm languishing in bed under a warm blanket, holding a mugful of chocolate milk). And the important part is, of course, the scarf. I love srarves of any possible kind, they have to be soft, big and colourful, just to make sure you can cover your head with i when a bus is being late mercilessly.

ph. Anna Dalidutko, wearing: no name dress, sh jacket, shoes bought on the street market in Poznan, no name scarf, H&M tights

Patrzę na te zdjęcia i tak sobie myślę, że to idealne odzwierciedlenie mnie. Całej mnie, lekko (może nawet bardziej) pokręconej, ubranej dziwacznie, po swojemu, na odwrót. Z nutką ulubionego glamouru, z kawą w ręku (nie mamy Starbucksa, to sobie termos kupiłam, a co!) i gazetą w drugiej (polecam - czytanie w czasie biegania z miejsca w miejsce. Zawsze coś, bo inaczej nie ma czasu). Śmiałam się podczas tej sesji (że się śmieję to akurat nic nadzwyczajnego, ale na zdjęciach widzicie mnie zazwyczaj raczej z miną a'la Próbuję-Być-Kate-Moss-Ale-Niezbyt-Mi-Wychodzi, więc pozwolę sobie to zaznaczyć), że w tej cukierni jestem już stałą klientką i jak przychodzę po jednego makaronika (jeden mi w zupełności wystarcza, a że są na wagę wygląda to przekomicznie), robię tysiąc zdjęć telefonem białym stolikom i ścianom w paski, to już nikt nie zwraca na mnie uwagi, a ekspedientka zwraca się do mnie po imieniu (swoją drogą - najlepsza praca no. 1334324 - cukiernik w takim przesłodzonym miejscu. Serio, może być coś lepszego (z wyjątkiem naczelnej Vogue'a i bibliotekarza- wąchanie książek ponad wszystko) niż przebywanie cały dzień w takim miejscu jak wyrwanego z jakiejś komedii romantycznej i objadanie się tymi wszystkimi słodkościami?

I stare at those pictures and I think to myself that they're are just the mirror image of myself. The whole me, a little (or maybe more) twisted, dressed up in a unique, just my own way, with a bit of beloved glamour touch. Coffe in one hand (we don't have Starbucks in town so I pampered myself with a thermos !), the newest issue of the favourite magazine in other (reading while being on the run - I don't advice you to do that, sometimes some unexpeted crushes happen, but well, it's the only occasion I can actually read something I'm eager to read, not, you know, books required for school and that kind of stuff) and I am on my way! I was laughing during the photoshoot that in that absolutely charming sweets shop they know me so well that all the saleswomen call me by name and when I stop by just for one macaroon (I always buy only one, I just don't need more and they sale them by weighing them so it look really funny, paying 25 cents), take pictures of the breathtaking interrior with my phone they don't pay attention anymore (note: being a saleswoman in a place like this is the best job, just after the journalist at Vogue magazine and a librarian, smelling the old books is juts the best thing in the world!).