Z tą spódniczką mam nie lada problem. To jedna z tych rzeczy, kupionych naprędce, których nigdy nie wiem do czego mam założyć, nie wiem, czy do końca do mnie pasuje i wreszcie nie wiem czy chcę zakładać. Bo jeśli mam już pisać o rzeczach oczywistych, to do postanowień noworocznych zaliczyć muszę punkt 'Noś tylko to czego jesteś w 100% pewna'. Praktykuję tę zasadę już od dłuższego czasu, i uwierzcie, sprawdza się doskonale. Nigdy nie ubieram czegoś, w czym czuję się źle, niepewnie lub najzwyczajniej niewygodnie - tutaj pojawia się inny askpekt, jakości ważniejszej od wyglądu. Bo co nam ze ślicznej bluzki, której nie możemy nosić bo materiał nas uwiera, szeleści i jest nam w nim gorąco? Żółty kolor uznałam za oryginalny i niespotykany dotąd w mojej szafie (czyt. 'lecę do kasy!'), ale jak powiesiłam tę spódnicę na wieszaku, tak wisiała dłuższy czas: to nie pasowała mi do żadnej góry, jak już pasowała to gryzła się z płaszczem, jak był płaszcz i góra to rajstopy porwałam itd. Tym razem wymyśliłam coś innego. Narzuciłam Kłopotliwą Żarówę na grubą, dzianinową sukienkę, tak by dół sukienki był widoczny jako swojego rodzaju lamówka i urozmaicenie. Potwierdza się moja teoria, że punkt widzenia ubrań zależy od ich założenia.

I have quite a big issue with that skirt. This is one of the things I bought on-the-run and never know if it fits me, if I have anything to wear it with and, actually, if I even want to wear it. So as long as I'm going to write obvious things I have to tell you that my new year's resulution for sure will be 'wear only the things your 100% sure'. I've been doing this for a while now and believe me, it's great. I never wear clothes in which I feel uncomfortable or simply not confident. Here is another story - quality more important than the look of the garment. Because it's not worth buying anything that looks good on a hanger but the material is rustling, pinching us or making us sweat. I thought the colour of this skirt is quite original (read: I'm on my way to checkout!) but since I put it in the warderobe it was there for a long time, whenever I wanted to wear it I couldn't find the perfect top, the occasion or the tights (I'm madly talented in tearing them, believe me). This time I decided to take a hint and I wore an Trouble-Maker Skirt on the thick, dark blue dress in a way that you can see the bottom of the dress, just to make it a little bit interesting. Again, my theory about seeing clothes in a way we wear it has been confirmed. 

Szukałam prostego, oversize'owego płaszcza. Przetrząsałam strony internetowe, sieciówki i lumpeksy po to, żeby wylądować tam, gdzie zazwyczaj - w szafach we własnym domu. Tym razem po przymierzeniu płaszcza mojej mamy stwierdziłam, że a) jest idealne przyduży i mam efekt okrycia wierzchniego a'la Zabrałam-Dziadkowi i b) nie ma żadnych ozdóbek, złotych guzików i innych nieporządanych falbanek, co znaczyło jedno - moja mama go za wiele w tym sezonie nie ponosi (o ile ja nie znajdę w końcu swojego wymarzonego w kolorze baby blue, ale o tym może innym razem). 

Tak, tak. Wiem, co zawsze mówię. Że czerń jest dla nudziarzy, szary dla pesymistów, a ja chodzę zazwyczaj z uśmiechem przyczepionym do twarzy więc to tak, jakby Lady Gaga ubrała się w biały tshirt i jeansy. Czasami jednak próbuję wszystkiego (szczególnie gdy wstaję pięć minut przed autobusem. Szczególnie gdy na pierwszej lekcji mam sprawdzian) i dorzucam ciekawe detale - jak mój najnajnajbardziej ulubiony naszyjnik, który widzicie już po raz setny. No cóż, zobaczycie go pewnie i dwusetny, i tysięczny, i nadal będę go nosić.

I was looking for a simple, oversize coat. I searched through all the websides and stores and I finally got to the place I always land in: my own house. This time, after trying on this black coat (which is my mum's by the way) I came to the conclusion that it is just perfectly Grandpa-Alike, long, without any emebishments. If it goeas that way, my mum won't be able to wear it this season (unless I find my dreamed baby blue coat, but it's another story).

Yes, yes. I know what I always say. Black is for bores, grey for pesimists and I usually smile all the time so it's just as if Lady Gaga wore white tank top paired with some jeans. But sometimes I try everything (especially when I get up five minutes before the bus leaves. Especially when I have a test on my first lesson) and ad interesting items, like my favourite necklace I literally wear aaaaal the time. What do you think?

To nie jest tak, że nie chciałabym teraz uczęszczać na jakieś SUPERmodne imprezy w SUPRmodnych miejscach, spędzać czas z SUPERmodnymi ludźmi i jeść SUPERmodne sałatki popijane SUPERmodną kawą (i tak, caps lock był potrzebny). Ubierałabym się w coś eleganckiego i kobiecego, i robiła zdjęcia godzinami. Oh, ale taka mała dygresja. Jak długo jestem mną, jestem uczennicą. Żadnych wymyślnych torebuń. Żadnych szpileczek. Tylko masywne plecaki i tony książek (z kategorii tych 'nie dotknęłabym tego sama za żadne skarby świata gdyby mnie nie zmuszono'). Dorzucam jedynie zakolanówki, żeby dodać trochę stylu a'la Plotkara (tak na poprawę nastroju). Nudne żywot powiecie? O nie, nie, jako lokalny optymista no. 1 udowodnię Wam - pochmurno czy nie, praca domowa albo jej brak - może być ciekawie. Jak dzisiaj. Tylko zerknijcie na moją spódniczkę. To tak jakbym biegała z jednego miejsca do drugiego (co robię praktycznie zawsze, kto by tam tracił czas na chodzenie wolno) podarowując wszystkim dookoła wielki uśmiech (co staram się robić jak najczęściej). Kolory mają moc. A tło dzisiejszych zdjęć? Nawet prosty warzywniak może poprawić humor. Szłam obok niego któregoś razu ze słuchawkami w uszach a gdy zauważyłam te uśmiechnięte pomidory oświadczyłam im (może pomińmy fakt, że gadam do rysunków. I że rysunkami są zmutowane warzywa), że będą gwiazdami najbliższego posta. Oczywiście zaraz po najbardziej oryginalnym, wygodnym i pojemnym plecaku jaki kiedykolwiek widziałam.

It's not like that I wouldn't like to be attending some SUPERfashionable events in a SUPERfashionable place, hanging out with SUPERfashionable people and eating a SUPRfashionable salad with a cup of SUPERfashionable coffe (and yes, caps are needed). I would be wearing some chic yet elegant outfits, preparing my make-up for hours and taking pictures. But well, as soon as I'm just me, I'm a schoolgirl. No fancy bags, No high heels. Just massive backpacks and tones of books (of the category 'I would never ever even touch them if they didn't make me to do so). Oh, and some over-knee socks just to give it a bit of a gossip-girl-alike look. A boring humdrum you'd say? No no, as a local optymist No. 1 I will prove you - gloomy weather or not, homework or lack of it - we can make it more intersting. Like me today. Just have a quick look at my skirt. It is as if I was running from one place to another (like I always does) giving everyone a huge smile (what I try to do as often as possible). Colours have power, indeed. And the background of today's photoshoot? It is so funny how a little greengrocer can enhance your mood. I was passing by it, having some music in my headphones and when I spotted those smiling tomatoes I told them (let's skip the fact I'm actually talking with painings. And that they're tomatoes) they'll be top stars of the upcoming post. Just after the most oryginal, comfortable and spacious backpack I've ever seen.

ph. Paula Olszewska, wearing: H&M skirt, sh sweater, Gatta over-knees, New Look shoes, Stradivarius trench, Asos backpack 

Uwielbiam patrzeć na ludzi, którzy przełamują granice w modzie. Wydają się tacy inni, szczęśliwi ze swoich dokonań. Ktoś z Was mógłby zapytać czy ja nie mogę założyć normalnie sukienki i nie zaprzątać sobie głowy bzdetami? Ale po co, ja się pytam? O wiele ciekawiej wygląda z jeansami boyfriendami, które nadają stylizacji innego wymiaru. Nie lubię zdjęć w domu. Bardzo, ale to bardzo. Zdjęcia na ścianie kojarzą mi się.. no, w każdym razie, źle ;). Trzeba się nieźle namęczyć, naskakać, ułożyć poduszki, zabrać tonę papierków, a i tak to nie ten efekt jak dróżka nieopodal. Na zewnątrz chlupa, wiatr i ciemno. To tak z 'Męk młodej bloggerki' (wkrótkce w każdym Empiku!) :) 

I love looking at people who broke edges in fashion. They seem so diffrent, happy about their achievements. Some of you may ask 'Can't she just wear that dress and care about more important things?' 'Byt what for?' - I ask. It's just so much more interesting with those boyfriend jeans! I don't relly enjoy making photos at home. They never live up to my expectations. Never. I had to clean all dirts from the floor and they're still much worse than those taken near my house. Ahh, suffering of the young blogger :)

Jak znaleźć swój styl? Coraz częściej się nad tym zastanawiam i widzę, jakie to trudne. Podziwiam ludzi, którzy mają ściśle zdefiniowany pogląd modowy, nie ważne czy założą fioletowe legginsy, czy różową torebkę - i tak widoczny jest ich rockowy pazur czy dusza niepoprawnej romantyczki. Niestety, od natłoku takich wzorców sami zaczynamy się gubić, a przynajmniej ja. Czasami myślę, że gdybym miała zablokowany dostęp do wszystkich blogów modowych, reklam, czy kolorowych czasopism byłoby mi łatwiej. Obecnie mój stan plasuje się gdzieś między irytacją, a zakłopotaniem, no bo jak mogę Wam doradzać w kwiestiach ubioru, skoro sama nie potrafię się jednoznacznie określić? I tak już mam, że po nowej stylizacji Maffashion odkładam sobie do świnki-skarbonki drobniaki i zbieram na legginsy Black Milk oraz czapkę z płaskim daszkiem, a po obejrzeniu zdjęć Kayture to już w ogóle mam ochotę pobiec na wf w szpilkach. Budze się rano i myślę 'Hmm, dzisiaj będę skejtówą czy dziewczynką w sukience z tiulu?' Czy jest to dobre? Zdecydowanie nie. Gromadzimy w ten sposób tysiące rzeczy kompletnie różnych. Ja uwielbiam mixowanie stylów, ale przez to większość moich nabytków do siebie nie masuje i muszę długo się głowić, by stworzyć spójną całość. Owszem, inspiracje są wielką machiną, która napędza cały modowy biznes, ale dosłowne kopiowanie jest wręcz niezdrowe. W stroju musimy czuć się dobrze, jakbyśmy nie mieli nic na sobie, nie możesz wciąż myśleć o tych niewygodnych koturnach, które blokują Twoje nogi przed bieganiem, a przecież tak bardzo lubisz biegać. Każdy z nas jest inny, tak więc nie możemy polegać jedynie na tym, że jakiś guru w Vogue napisał, że "modne" jest noszenie spódnic na spodnie. W moim małym Białymstoku najpewniej wyśmiano by taką osobę. I tu pojawia się kolejny problem. Nie bójmy się pokazać trochę wariacji i inwencji twórczej! Chcesz nosić zwariowane kolory, wszystkie na raz, lub nie wychodzić poza przedział bluzka w paski + jeansy? Rób to! Co z tego, że ludzi się oglądają? Zazdroszczą ci. Wielcy świata mody słynęli przecież nie z tego, że naśladowali tendencje z wybiegów - sami je tworzyli, nie na odwrót. Często zależy to też od naszej kieszeni. Gdy czytacie ten post może może wydać się Wam to śmieszne, bo przecież jak mam wyrażać siebie, bla, bla, jak nie mam na nową bluzkę która tak mnie 'definiuje' ze sklepowego wieszaka? Ja odpowiadam 'Czemu kupiłaś na wyprzedażach 10 bluzek, które nijak nie oddają Twoich aspiracji, a jedyne co cię do nich przyciągnęło to niższa cena?' Nie kupujmy rzeczy tylko dlatego że są tanie, zawsze nawet te 20 zł za bluzkę to 20 zł mniej, a jak to mówią Polacy "Grosz do grosza i będzie kokosza". Zakupy muszą być przemyślane, przecież nie wszystkie bogaczki świetnie sie ubierają. Marnują pieniądze na metki lub trendy, na które za pół roku nikt nie spojrzy. Tak, wiem, ja sama najchętniej kupiłabym wszystko co nowe i pożądane. Ale czy wtedy miałabym łatwiej? Niekoniecznie. A może w tym lumpexie na Sienkiewicza znajdziesz coś, czego noszenie sprawi ci większą radochę niż jakaś tam Chanel?

sweater - Camaieu

Shoes - Vans off the Wall

Hat- H&M

Skirt - Allegro