To nie jest tak, że nie chciałabym teraz uczęszczać na jakieś SUPERmodne imprezy w SUPRmodnych miejscach, spędzać czas z SUPERmodnymi ludźmi i jeść SUPERmodne sałatki popijane SUPERmodną kawą (i tak, caps lock był potrzebny). Ubierałabym się w coś eleganckiego i kobiecego, i robiła zdjęcia godzinami. Oh, ale taka mała dygresja. Jak długo jestem mną, jestem uczennicą. Żadnych wymyślnych torebuń. Żadnych szpileczek. Tylko masywne plecaki i tony książek (z kategorii tych 'nie dotknęłabym tego sama za żadne skarby świata gdyby mnie nie zmuszono'). Dorzucam jedynie zakolanówki, żeby dodać trochę stylu a'la Plotkara (tak na poprawę nastroju). Nudne żywot powiecie? O nie, nie, jako lokalny optymista no. 1 udowodnię Wam - pochmurno czy nie, praca domowa albo jej brak - może być ciekawie. Jak dzisiaj. Tylko zerknijcie na moją spódniczkę. To tak jakbym biegała z jednego miejsca do drugiego (co robię praktycznie zawsze, kto by tam tracił czas na chodzenie wolno) podarowując wszystkim dookoła wielki uśmiech (co staram się robić jak najczęściej). Kolory mają moc. A tło dzisiejszych zdjęć? Nawet prosty warzywniak może poprawić humor. Szłam obok niego któregoś razu ze słuchawkami w uszach a gdy zauważyłam te uśmiechnięte pomidory oświadczyłam im (może pomińmy fakt, że gadam do rysunków. I że rysunkami są zmutowane warzywa), że będą gwiazdami najbliższego posta. Oczywiście zaraz po najbardziej oryginalnym, wygodnym i pojemnym plecaku jaki kiedykolwiek widziałam.

It's not like that I wouldn't like to be attending some SUPERfashionable events in a SUPERfashionable place, hanging out with SUPERfashionable people and eating a SUPRfashionable salad with a cup of SUPERfashionable coffe (and yes, caps are needed). I would be wearing some chic yet elegant outfits, preparing my make-up for hours and taking pictures. But well, as soon as I'm just me, I'm a schoolgirl. No fancy bags, No high heels. Just massive backpacks and tones of books (of the category 'I would never ever even touch them if they didn't make me to do so). Oh, and some over-knee socks just to give it a bit of a gossip-girl-alike look. A boring humdrum you'd say? No no, as a local optymist No. 1 I will prove you - gloomy weather or not, homework or lack of it - we can make it more intersting. Like me today. Just have a quick look at my skirt. It is as if I was running from one place to another (like I always does) giving everyone a huge smile (what I try to do as often as possible). Colours have power, indeed. And the background of today's photoshoot? It is so funny how a little greengrocer can enhance your mood. I was passing by it, having some music in my headphones and when I spotted those smiling tomatoes I told them (let's skip the fact I'm actually talking with painings. And that they're tomatoes) they'll be top stars of the upcoming post. Just after the most oryginal, comfortable and spacious backpack I've ever seen.

ph. Paula Olszewska, wearing: H&M skirt, sh sweater, Gatta over-knees, New Look shoes, Stradivarius trench, Asos backpack 

Uwielbiam zdjęcia robione wśród przechodniów, na ulicy. W żadnej innej sytuacji nie można usłyszeć tylu cennych uwag ('też chciałbym tak pięknie przechodzić przez przejście!') i zawiązać tyle znajomości (psy widoczne na zdjęciach należały do dzieci, które ochoczo stwierdziły, że owszem, mogą ich użyczyć na kilka minut, ale pod warunkiem, że będą sławne). Znowu zamiast mini, jest midi - nie wiem co mnie ciągnie do spódnic uważanych za babciowe, nadają całości efekt mody lat 40 i 50 (za dużo Czasu Honoru, serio). Żeby nie było zbyt a'la 'Pani Gienia Sekretarka' zestawiłam elegancki dół ze sportowym Tshirtem i od razu mówię, Coca-coli nie lubię.

I love taking pictures on the street, surrounded by many people rushing in their own ways. And you cannot hear more interesting comments ('I'd also love to pass the pedestrain crossing in such a femine way! - a nice guy who I met once) or make new friendships (the dogs you can see on the pictures actually belonged to some children, who let me use them if only I promised they'll become famous. Well, I hope I didn't disappoint them) than while that kind of a photoshoot. Instead of mini, we have midi skirt again. I don't know why I'm so into those 'granny's style' lenghts lately - they just give the 40's and 50's touch to the look (or it is because of too much of my favourite TV Series where the action is held during the war). I didn't want a Misses Secretary Effect so I matched it with a Tshirt and, I claim, I hate Coca-Cola.

ph. Małgorzata Jabłońska, wearing: sh midi skirt, Zara shoes, no name Tshirt

Też tak czasami macie, że wiecie czego chcecie, dokładnie jak ma wyglądać i jak na złość nigdzie tego nie ma? Marzyłam o złotej spódnicy midi już od jakiegoś czasu, ale przeszukiwanie wszelkich możliwych sieciówek, stron internetowych od H&M po Romwe, małych przydrożnych sklepików i second handów na nic się zdało. W takich sytuacjach włącza mi się przycisk 'Indiana Jones' (za dużo tych filmów w dzieciństwie) i nie spocznę dopóki nie znajdę swojego Graala (wspominałam już że mam skłonność do przesady?). Jeśli nie zrobili takiej spódnicy którą sobie wymarzyłam, wezmę sprawy w swoje ręce (no może nie dosłownie w swoje). Pomijając wiele śmiesznych historii (jak zawsze u mnie), odkrywania mojego miasta podczas lokalizowania sklepów z materiałami (mieszkam w Białymstoku całe życie i nadal go nie znam!) w końcu dostałam to, o co mi chodziło (pytanie pani w sklepie 'Wybierasz się na wesele, czy może dyskotekę?' jako wyznacznik poziomu mojej nienormalności) i natychmiast pobiegłam do sąsiadów, jako że mam za płotem świetną panią krawcową (dobrze, że są takie osoby w pobliżu!). Kto ma igłę, ten ma władzę, jak to mówią. Po kilkuminutowej rozmowie wszystko było ustalone i już po dwóch dniach miałam moją wyśnioną spódnicę, z zakładkami, w tym błyszczącym kolorze (taniec zwycięstwa wykonany na śliskich liściach to nie najlepszy pomysł, uwierzcie mi na słowo). 

My my, do you also have this feeling sometimes that you want something, you particularly know what, and you can't find it anywhere? I was dreaming about a perfect, midi, golden skirt for a long time. I searched all the shops and online sites form H&M to Zara, from second hands to little boutiques in my hood - nothing. When a situation like this happens I pretend to be Indiana Jones, searching for my own Graal (did I mention I tend to exaggerate?). If they didn't make a skirt I loved, I'm going to make it on my own (okay, maybe not literally). Including many funny stories, discovering my hometown (isn't it ridiculous I've been living in Bialystok for my whole life and I don't still don't know sooo many places?) I finally got material I wanted (saleswoman question 'Are you going for a disco or for a wedding?' made my day) and went to my neighbour, who is actually a seamstress (so glad I have people around me like that!). Who's got the needle, owns a power, I may say. I talked with her for a minute or two, and after few days I had my dreamed skirt (a victory dance performed on slippy leaves isn't the best idea, believe me). 

Dolce&Gabbana co sezon pozostaje w czołówce najlepszych (moim zdaniem) kolekcji. To przepiękne zdjęcie z finałowego wyjścia modelek, ubranych w czerwoną koronkę i złotą biżuterię pozostało mi w pamięci przez pół roku, kiedy próbowałam znaleźć coś w tej estetyce. I znowu spełzło na niczym, tak więc tym razem sama złapałam igłę, nitkę i przyszyłam koronkę do starej bluzki. Czerwone usta zawsze mi się podobały, ale jakoś nie czuję się w nich najlepiej. Jednak idealnie wpasowały mi się w ogólną barokową estetykę i tym razem szminka poszła w ruch. 

Dolce&Gabbana each season proves me they are ones of my favourite. I've been thinking about this inspiring picture, looking for anything in red crochet. Again, there was nothing satisfying so this time I bought a piece of material and sew it on my old top. I matched it with red lips to make a otally baroque and femine look, although I sometimes feel uncomfortable when I'm wearing red lipstick. What do you think about the effect?

ph. Paula Olszewska, wearing: DIY skirt, DIY top, Zara shoes

Sportowe bluzy nie do końca są w moim stylu, a ten sławny już egzemplarz polskiej marki Misbehave pokazany był już chyba we wszystkich możliwych kombinacjach i na wszystkich możliwych blogach. Ale tak jak ostatnio pisałam o Gosi Baczyńskiej, tak teraz z dumą pokazuję to, z czego Polacy zasłynęli na całym świecie. Nie trzeba mieć swojego domu mody, ekskluzywnego atelier i znanego nazwiska, by wyprodukować ubrania, które pokochają wszyscy. W pewnym momencie zabrakło na rynku takich marek, które wyróżniałyby się na tle sieciówkowych mundurków i jednocześnie wychodziły jako oddolne propozycje, z potrzeby i poczucia estetyki zwykłych nastolatków. Tak powstało m.in. Local Heroes Arety Szpury i Karoliny Słoty (Cara Delavingne, Rihanna, Justin Bieber, Rita Ora to niektórzy z ich klientów) czy Misbehave, o którym będzie dzisiaj mowa. Pomysł narodził się - jak mówią Kasia i Natalia, założycielki MSBHV - z miłości do mody, streetu i potrzeby stworzenia czegoś intrygującego i jakościowego. Oryginalne napisy, sportowy wydźwięk i regularnie wypuszczane kolekcje zapewniły dziewczynom duży sukces. Kiedy robi się coraz zimniej (nie ważne jak bardzo wypieram tę myśl z przestrzeni mojego mózgu) w końcu muszę przejść Fazę Kokonu, czyli innymi słowy, opatulić się czymś tak grubym i ciepłym, że nadal będę się czuła jak podczas upałów, a jedyną rzeczą psującą klimat będzie brak kawałka schłodzonego arbuza w ręce. Team Paris idealnie wpasowuje się w klimat pomarańczowych liści i nawet ja muszę przyznać, że widok TAKIEGO parku zrobił na mnie wrażenie :)

Sporty blouses aren't the pieces of clothing that fit perfectly to my sence of style. But if we consider being proud of your own country and young people following their passion - I'm in! I'm so proud that young people living in my country show the whole world that you don;t need to be famous and have your luxury atelier in Milano - your own idea of fashion is enough. There was a time that teenagers started to be bored with internationial store's uniforms and searched for something else. Well, street fashion is a kind of our voice. Nowadays people like Rihanna, Rita Ora or Cara Delavingne wear polish brand Local Heroes and Misbehave (which I'm going to talk about) becomes really popular abroad. When there comes the Cocoon Time I need to find something I can wear and not think about the cold outside (simply dreaming of summer and a piece ot watermelon in my hand). Team Paris blouse is perfect for the occasion, I love the writing and its quality. And even I was impressed with the park that day, so many colourful leaves! :)

O tych zdjęciach zupełnie zapomniałam. Nie wiem nawet jak to możliwe, żebym zapomniała podzielić się z Wami moimi 'zdjęciami życia' i jedną z najpiękniejszych chwil. Szczerze? Zaprało mi dech w piersiach jak to zobaczyłam. Zazdroszczę mieszkańcom Londynu, że mogą po prostu założyć wieczorem słuchawki na uszy, ulubiony dres i pójść pobiegać przy takim widoku. Pomijam fakt, że przez cały czas powtarzałam tylko 'Jesteśmy w Nowym Jooorku' i trzęsłam się z podekscytowania, ale na prawdę - żadne zdjęcie nie odda tego magicznego momentu, kiedy słyszysz tylko fale Tamizy uderzające o pomost, a przed oczami roztacza się widok tysiąca migających światełek. Dobra, lecę dalej obklejać ściany kopiami tych zdjęć, bo jeszcze zapomnę, że to było na prawdę.

I completely forgot about those pictures. I don't know how it could happen that I didn't take the time to share my favourite pictures of all time here. Honestly? This view simply took my breath away. I am really jelous that the dwellers of Lonodn can just put their headphones on in the evening and go jogging, looking at all those lights everywhere. I won't tell you that I was saying all the time' Woow, we're in New Yooork' and shivering with excitement because it's quite obvious - well, that's just me :). None pictures can present this feeling when the only sound you hear is the River Thames hitting the strand and you see all of these in front of you. Okay, now I'm coming back to putting copies of those pictures on my wall or I will forget I've been there. Have a nice weekend!

Najbardziej lubię prezenty od serca, takie, które mówią coś o obdarowywanej osobie lub kojarzą się z czymś. Nie muszę chyba mówić, że mam najlepszych przyjaciół na świecie! :) Na szesnaste urodziny zostałam obdarowana wieloma uściskami, przepięknymi życzeniami, szczerymi ręcznie zrobionymi laurkami (lub obrazkami które dumnie zdobią moją ścianę, jak ten), wieloma rzeczami za które nie wiem jak dziękować. Ale wyobraźcie sobie moją minę jak zobaczyłam TEN Tshirt. Najchętniej w ogóle bym go nie zdejmowała (toż to żywa reklama, ha!) (dobra, żartuję). Nie mogłam się doczekać, żeby go pokazać na zdjęciach, to strasznie miłe, że wszyscy dookoła akceptują to co lubię robić i dodają mi skrzydeł (tutaj). Reszta stylizacji to naszyjnik, który wcale mi się nie nudzi (marzyłam o takim od dawna) i znaleziona w second handzie marynarka identyczna jak prążkowany hit Stelli McCartney. Swoja drogą, zawsze jak znajdę coś identycznego jak na wybiegach za grosze chodzę uśmiechnięta od ucha do ucha (to ja, Karolina, i podczas gdy wy oddajecie roczną wypłatę za koszulkę ja mam to za kilka zer mniej, ha, ha, HA). Oh, no tak, i jeszcze kabaretki - tej jesieni na moich nogach częściej niż rajstopy.

I always appreciate most the presents which are given from the deepest place in people's hearts and are connected with somebodies's interests or feelings. Do I have to mention how amazing friends do I have? :) So for my sixteen birthday I was given so many honest wishes, cards made by them, funny pictures like this one which I shared on Instagram few days ago and things that I'm unable to count. But imagine my face hwen I saw THIS Tshirt. Yeah, that was funny. I love you guys for keeping your fingers crossed for my fashioholism and for my blog, like here. So I am really happy to have this Tshirt. I would wear it every day (real advert, what can I say) (haha, just joking!). I matched it with my favourite necklace of the season and a Stella McCartney inspired blazer which I bought in a second hand for a price of few biscuits (yeah, some less in my belly, something more to wear). It feels sooo good to find things just like from the catwalk for such a little price! Oh, and cigaretts, this autumn more often on my legs than tights. 

ph. Paula Olszewska, wearing: sh blazer, Forever 21 skirt, KARDISE tshirt - present, Zara necklace

Dobrze pamiętam te głosy oburzenia sprzed sześciu miesięcy. 'Co ten Hedi Slimane wyrabia?' 'Krata w Saint Laurent?', 'Mało że nazwę zmienił to i za filozofię marki się bierze?!'. Pół roku później wszyscy noszą kratkę i wielbią geniusz projektanta. Tak jest zawsze. Ludzie są tacy przewidywalni, co Zara wyprodukuje to będą nosili. Kratka przybiera obecnie różne postaci. Może być typowo rockowa, czerwono-czarna, ale też bazarowa jak u Celine w wykonaniu Phoebe Philo. Ja połączyłam te dwie wersje ze sobą (jak na mnie przystało) tworząc kratkowy total look.

I remember ir very well when everybody were disgusted with Hedi Slimane's collection for autumn and winter. 'What is he doing?!', 'Tartan at Saint Laurent?!', 'Isn't it too much that he changed the name of the brand and now he's changing the whole philosophy?'. Okay, that was it. And after six months everyone is wearing tartan. In all the possible ways. It's always like that - people would wear what Zara produces. Then  there was Phoebe Philo with her bazaar-ish tartan at Celine. I put those two versions - rocky one and that used rather to make handbags which our grandmas hold during shopping together and my tartan total look was done!

Odkrycie roku - golf. Muszę mówić, że nigdy, PRZE-NI-GDY nie dałam się zmusić do jego założenia? Uznawałam go za rzecz wręcz sprośną (przecież to takie logiczne, lepiej odkrywać dekolt) i nie chciałam nawet patrzeć na wrednie elektryzujące włosy, oplatające szyję demony. Jak to u mnie bywa przekonałam się i do golfów (nigdy nie mów nigdy, nigdy nie mów nigdy...), szczególnie w minimalistycznych zestawieniach (no dobra, w przypadku słowa 'Karolina' i 'minimalizm' w jednym zdaniu mamy do czynienia praktycznie z oksymoronem, ale wiecie co mam na myśli) i rockową kratą. Ta koszula niesie ze sobą wiele wspomnień. Pamiętam, jak kupiłam ją sobie trzy (!) lata temu na urodziny, jak uwielbiałam tę poczciwą flanelę i chciałam w niej chodzić całymi dniami i używać jako piżamy jednocześnie. Po burzliwym rozstaniu ('okej, słucham rocka ale to nie powód żeby wyglądać jak obwieś w podartych dżinsach i flaneli, heloooł, glamour i perły!') nastały lepsze dni. Najlepszy dowód na to że ze zmianą osobowości i upodobań idzie ewolucja garderoby :)

The discovery of the year - turtleneck. Do I have to mention that I never, E-VER woud make anyone (I love you mummy) wear it? I thought about it as a kind of ribald thing (yeah, it is sooo logical, it is better to wear deep-necklined tshirts) and refused to even look at those entwinting necks, electryfying hair demons. As it is always in my case (never say never, never say never...) I got convinced to them, especially in minimalistic outfits (okay, when we use 'Karolina' and 'minimalism' in one sentence it sounds like and oxymoron, but you know what I mean) and matched with rocky tartan. I've got many memories connected with this shirt. I remember I bough it 3 (!) years ago for my birthday and loved it so much I would wear it every day and as pyjamas. After our turbulent split-up ('okay, I liesten to rock music but it doesn't mean I have to look like a scruffy person in a flanel and torn jeans, helloooo, glamour and pearls, right?') we have better days now. It is the best evidence that clothes tell a lot about our personalities :)

Tak, wiem, mam dziwne sposoby na zachowywanie wspomnień. Zamiast postawić  na biurku pocztówkę , trzymam w metalowym pudełeczku po ciastkach serwetkę z  Ladurée.  Zamiast wywołać zdjęcia, przypinam do tablicy korkowej bilety na metro. O Londynie przypominam też sobie nosząc buty 'oxfordki'. Nie pytajcie czemu. Zapewne chodzi o ich nazwę (Oxford, uniwersytet, Anglia, te sprawy), ale też o styl kojarzący mi się z tym miastem. Buty na płaskiej podeszwie, wystające skarpetki. Specyficzna odmiana szkolnego ubioru, urozmaicona mieszanką wzorów i barw. I tak, Kenzo. Nigdy nie miałam, ulubionego domu mody. Jestem za tym, że domów mody nie można po prostu 'lubić'. Wszyscy znani projektanci zasługują na swój prestiż. I wszyscy znajdują też jakąś niszę. Zawsze gdy oglądam kolekcje znajduję wiele sylwetek, które wpasowują się w moje upodobania, ale ostatnio naszło mnie na Kenzo i Dolce&Gabbanę (ja to potrafię dobrać niezły mix). Jakkolwiek wpływu włoskiego duetu tutaj nie widać, to Kenzo jak najbardziej. Znani ze swoich zielonych bluz z głową tygrysa, które nosiło pół świata, jedynych vansów, które mi się podobają, psycholedicznych nadruków w postaci oczu i, wreszcie, kolorowej panterki. Nosiłam się z zamiarem kupna Topshopowej podróbki, ale skończyło się na (obecnie) ulubionej spódnicy. I kto mi powie, że jesień musi być szara?

Yes, I know I have weird sense of saving my memories. Instead of putting a postcard on my desk I keep napkins taken from Ladurée in a special metal box. Instead of developing pictures I pin metro tickets on the board. I try to remember about London also by wearing oxfort shoes. It's propably because of their name (Oxfort, University, England, you know what I mean) but the style that reminds me of this city may be concerned either. Flat shoes, socks sticking out of them, specific type of a 'school style' matched with some more colours. And yep, Kenzo. I've never had my favourite fashion brand. I think that we can't just 'like' them. All of the designers deserve their prestige and all of them carve their niches. Whenever I watch fashion shows (speaking of Fashion Weeks.. I'm so behind!) I find many outfits that I like in many diffrent collections, but recently I tend to pay attention to Kenzo and Dolce&Gabbana more intesively(nice pair, huh?). Although we cannot see italian couple's influence in today's post, Kenzo has done its work. Known for their green sweater with tiger's face (which has been worn by the half of the world by the way. And then copied by most of shops), the only vans shoes I like, psychodelic eyes prints, and, finally, leopard print. In all the colours and sizes. I wanted to buy Topshop fake but it ended at this skirt (which became a favourite one immediately). And who'd tell me autumn needs to be grey?