Odkopuję zaległe zdjęcia. Tym razem te robione jeszcze piękną jesienią, gdy za oknem nie było znać ani śladu szarej brei zwanej śniegiem, a ja miałam motywację, by ruszać się gdziekolwiek spod pierzyny we własnym łóżku. 

To futerko kupiłam kiedyś w second handzie i, gdyby nie jego przyduży rozmiar, uważałabym je za idealne na zimę. Jednak z uwagi na jego, nie do końca pasującą mi, szerokość, noszę je od czasu do czasu. Nieustannie szukam jakiegoś, tym razem porządnego, na zimę, więc jeśli macie ciekawe sklepy do polecenia - piszcie w komentarzach ;). Spodnie o fasonie 'mom jeans' pasują mi do wszystkiego i nie są tak nudne jak zwykłe rurki, więc na stałe się z nimi zaprzyjaźniłam. Tymczasem wracam do hibernowania się w towarzystwie Michaela Buble i świątecznej playlisty, jeszcze tylko dwa dni najgorszego miesiąca roku, a ja mam nadzieję zasypać Was grudniową pozytywną energią!

I'm publishing the old pictures, taken in the times when there still was no snow outside and I had some mitovation to get out from my cosy bed. Well, I'm wearing the best fur coat ever, which I bought in a second hand last year. Unfortunately it's a bit oversize for me so I don't go for it that often - I'm like a huge white yeti in it. The other thing I'm currently loving are those mom jeans which I could literally not take off. Okay, now I gotta be back to hibernating with my Michael Buble christmas playlist. Only. Two. Days. Till. December. Kisses!

(ph. Paweł Gryko, wearing: sh fur & shirt, DeeZee shoes, New Look jeans)

W fazie fascynacji jesiennym ponczo w wydaniu niezawodnego Burberry, szukałam swojej wersji. Ceny w sklepach wydały mi się śmieszne i tak jak zwykle, nucąc sobie po cichu (żeby nie wyjść na idiotkę) "All I want for Christmas is you" zaszłam do pierwszego lepszego lumpeksu w drodze z księgarni. Znalazłam tam dokładnie to, czego chciałam i wyszłam śpiewając już trochę głośniej "You're the only one I want" (w sensie kraciastego poncza, rzecz jasna). Gorzej było już z noszeniem, bo w kwestii swetrów, pasków i innych takich jestem beznadziejna. Zamiast Oli Rudnickiej wyszła baba jaga, a z racji, że aparat odmówił posłuszeństwa, jakimś dziwnym fartem zdjęcia wyglądają jak robione palaroidem (co bardzo mi się podoba, dlatego jednak ujrzały światło dzienne). Ale wiecie co? Ciepło mi było. Tak, to chyba najważniejsze. A że poncza nosić nie umiem to już inna sprawa. 

I've been so fascinated with the idea of wearing a poncho in autumn that I've been searching through all the shops like cray-zay to buy myself one. However, I didn't like the prices (like, seriously Zara?) and few days ago popped in my favourite second hand shop singing quietly "All I want for Christmas is you" and found exacly what I wanted for so long. Yes, it costed nothing and I love it totally, but... I'm hopeless at wearing it! Look at me, instead of Ola Rudnicka I'm like an old lady (creepy one), with this black crochet and stuff. But you know what? I like to play with it! I like to make it fun! And since our camera broke and pictures went out as if they were taken with a palaroid, I decided to show you these. And I kinda love it.

(ph Kasia Petersons, wearing: sh poncho, sh sweater, Front Row dress, Zara shoes & necklace)

Czasami tak bardzo chcę Wam coś pokazać, że zbieram się z publikacją dłużej niż zwykle. Nie wiem czy wynika to z dziwnego namaszczenia, którym otaczam dzisiejsze zdjęcia jak i ubrania, które mam na sobie, a może ma to związek z faktem, ze im więcej czasu mija od tworzenia kontentu, tym bardziej o nim zapominam i traktuję jako już nieaktualny.

Szkolne imprezy zaliczam do tych nieco kiczowatych okazji, gdzie nie do końca wiadomo co założyć (jeszcze gorsze są wesela, ale to już oddzielna historia). Czas do połowinek odliczałam już dawno, a sukienki nawet nie zamierzałam szukać w sklepach. Bo co bym tam znalazła? Mała czarna od razu odpada - dobrze wiecie, że nie lubię czerni i cenię sobie rzeczy wyjątkowe. Zależało mi na wyjątkowej i unikatowej sukience. Stanęło na spódnicy, którą miałam okazję oglądać na sierpniowym pokazie Pawła Androsiuka. Jeszcze oglądając kolekcję w wakacje śmiałam się z jej materiału przypominającego puchową kurtkę (tak przy okazji - idealna spódnica na zimę, przynajmniej człowiek w takiej nie zmarznie!) i zastawiałam się, czy aby na pewno będę się w niej czuła dobrze. Jest wielka, więc góra musiała być obcisła i stonowana, podobnie jak buty. Zostawiam Was ze zdjęciami!

Sometimes I want to show you some of the posts so bad that I get stressed out about publishing them and then wait so long they're no longer actual. Today's article is special for me since it's my pre-prom outfit I was wearing for one of the best nights of my life. I danced all evening long till I could barely stand on my legs and felt overwhelemed with all those smiles and hugs. Coming back to my outfit, you know I hate boredom. People asked me if I felt okay in this skirt and my answer was like: ekhm, I would feel strange if I wore a little black dress! Really, I'm the lover of being unique and special and obviously I didn't want to look like all the other girls. I aked Pawel Androsiuk to prepare a skirt for me ecpecially for the occasion, so he sew it in between his classes at the Fashion Departement in Antwerp Royal Academy, where he's currently studying. It is a real work of art and it will always have a special place in my warderobe since I love it totally. I hope you like those pictures taken in the dark (aghhh hate the early sunsets!!!).

ph. Anna Dalidutko

make-up: Katarzyna Kajevska

skirt: Pawel Androsiuk, shoes: Totem, top: Topshop

Jeśli to czytacie, oznaczać to musi, że po kilku wieczorach zmagań, krzyku, przeklinania Internetu "w mojej wiosce", wyrzucania routera przez okno i ponownego go podłączania, dwóch nocach przesyłania na YouTube i renderowania... TAK. W KOŃCU SIĘ UDAŁO.

Z bloga wiecie, że lubię mówić. Zdarza mi się paplać bez sensu, nawijać o niczym i rzucać hasła, których nie wypada wypowiadać na głos. Jakiś czas temu zaczęłam oglądać niektórych zagranicznych vlogerów, ale jakoś nie czułam ani potrzeby nagrywania filmików, ani nie miałam też odpowiedniego sprzętu. Jednak korzystając z okazji i obecności Ani wraz z jej Cudownym Aparatem u mnie w domu, postanowiłam przygotować Wam coś więcej niż tylko zdjęcia (które ukarzą się niebawem). Miłego oglądania!

PS. Jakby kogoś nudziły poszczególne etapy makijażu - przewijajcie do bloopersów, ja tak zawsze robię! :)

PS2. Jeśli Wam się spodobało, możecie dać mi znać czy chcielibyście zobaczyć jeszcze jakieś filmiki od czasu do czasu i jeśli tak, to o czym!

Biorę do ręki telefon i gdzie nie spojrzę, czy to na zdjęcia na Facebook'u, Tumblrze, Instagramie, wszędzie dziewczyny ubrane idealnie jesiennie - warstwowo. Brzmi zwyczajnie? Nie wiem jak Wy, ale ja jestem beznadziejna jeśli chodzi o stroje z użyciem większej ilości elementów, takich jak płaszcze, szale i wystające gdzieniegdzie skarpetki. Cóż, poważnie zastanawiam się nad długoterminową hibernacją w L.A. (wersja dla ubogich - moje łózko i ciepły koc) (koce zdecydowanym liderem w tematach do przedyskutowania na blogu). Tym razem na zdjęciach jestem ubrana tak ciemno, że aż sama siebie nie poznaję. Czarne rurki z przetarciem (stworzonym w ciągu 30 sekund przed wyjściem do szkoły w akcie desperacji) w towarzystwie za dużej marynarki w paski niczym u Stelli McCarney, płaszcza oversize i moich najnowszych butów, do których kupna przybierałam się zdecydowanie za długo to mój mundurek w ostatnich dniach. Poszukiwania czegoś kolorowego na zimę czas: Start.

Whenever I pick my phone to look through Instagram, Facebook or Tumblr feed I always see perfectly dressed girls in autumn layers. I personally am a total sucker when it comes to wearing some more textures than shorts and a Tshirt, like coats, scarves and socks sticking out from the brown boots. Well, I'm honestly cosidering hibernating in L.A. for the rest of my life (or in a version more likely to happen - my bed under the blanket) (blankets being the topic no. 1 on my blog). This time I'm wearing something more dark than usual. Skinny pants with a little hole on the knee made on the spur of the moment when I was rushing for school, my mum's oversize black coat and Stella-McCarney-wannabe holographic shoes which I wanted to buy for a while now are my current unfirom for the gloomy days. Now I need to find something more bright to wear in winter, keep you fingers crossed (yep, I'm hopeless at buying coats)!

PS. Ostatnie zdjęcie potraktujcie jako mały bonus. No i wiecie, ja się często uśmiecham. Tylko nie na zdjęciach. Miłego tygodnia!

PS. Treat the last picture as  some king of a little bonus. Let the smile be with you!

(ph. Anna Dalidutko, wearing: Zara pants, DeeZee shoes, sh jacket, H&M coat)

Właściwie nie wiem, czemu te zdjęcia nie zostały jeszcze opublikowane. Zrobione grubo ponad miesiąc temu czekały na swoją kolej, potem chciałam je usunąć, dziesięć razy stwierdziłam, że w tej spódnicy, jakbym nie stanęła, będę wyglądać po prostu źle, potem jednak wracałam do tego białego tła (w tejże roli opuszczony barak/sklep/magazyn/whatever) i chciałam podzielić się z Wami chociażby jednym ujęciem. Nie ważne co napiszę i tak przeczytam w komentarzach o dziwnych marszczeniach na brzuchu. I nie, to nie moje ciało, a frustrująco-obraźliwy materiał, który zazwyczaj wygląda w porządku, a na każdym zdjęciu dziwacznie. A ja siedzę sobie, kontempluję bezwiednie zapętlone w nieskończoność piosenki , patrzę na to i dochodzę do wniosku, że chyba jednak nie warto udawać i próbować na siłę uzupełnić swoją szafę tzw. "bazami". Bo ja nigdy nie miałam klasycznej czarnej spódnicy. Kiedy trafiłam na tę z interesującymi przeszyciami z zamków postanowiłam spróbować, ale nie szkolnie, na rozpoczęcie roku - w wersji na co dzień, z za dużą, luźną koszulą i trampkami. Sprawdziła się, ale nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że to nie do końca moja bajka. I tak wisi sobie na wieszaku, a ja jak ją założyłam raz, tak więcej chyba tego nie zrobię. 

Well, I honestly have no idea why those pictures haven't been published yet. We took them over a month ago and they were waiting for so long on my hard disk, I eeitherwanted to delete them and share them. Every time I took a glimpse of them on my computer's screen I wasn't sure. The thing is, I've never owned a classic black skirt and decided to once play with it and buy this midi zippered one. But when I'm looking through the pictures I can't stop thinking about how awful the material looks on my tummy, like, I'm not that fat, it's this baggy shirt in it and all! But then I thought that everybody makes mistakes and I should share with you guys all my visions and thoughts and even if I look, let's say it: not particularly flattering in it, I like the way it matches the colourful baggy shirt. What do you think?

(ph. Agnieszka Żdanuk, wearing: Guess heels, Zara shirt, sh shirt)

Właściwie nie wiem co podkusiło mnie do zrobienia tych zdjęć.  Jakiś czas temu wymyśliłam sobie, że absolutnie niezbędnym do kontemplowania jesieni dodatkiem będzie domowy kombinezon, cieplejszy i praktyczniejszy od koca. Trafiłam na wieszaku na ten imitujący dinozaura, zmierzyłam dla żartu i skończyłam przy kasie.  

Jest to jedna z tych dziwacznych rzeczy, niekoniecznie ubrań,  które w jakiś pokręcony sposób mnie interesują. Początkowo chciałam zrobić sesję z udziałem Dinozaura (dla przyjaciół Dino) w jakimś markecie, ale sprzedawcy w Lidlu okazali się nieprzychylni (zero zrozumienia dla artyzmu!), skończyliśmy więc na dachu. Szybko wymyśliliśmy pretekst dlaczego biegam w centrum miasta przebrana za niebieskiego stwora (to ekstrawagancja nawet jak na mnie) - Halloween.  Nie, nie byłam tak ubrana minionego wieczoru (wolałam jednak czarną opcję z pobitymi oczami i czerwonymi ustami), ale kilka zdjęć się ostało, a ja z przyjemnością się z Wami nimi dzielę. Tym razem macie dużo uśmiechu i pozytywnej energii,  przyda się na te depresyjne wieczory :)

Honestly I have no idea what made me buy this dinosaur onesie. Well, I just came to the conclusion that an onesie would be a perfect piece to spend autumn in my room and when I saw this blue one I laughed so hard that I tried it on. And ended paying for it. Sometimes you just want to splash out  your money for somethig crazy and not necesserily stylish. Have fun you peolpe! :)

I had this whole vision for a photoshooting in a supermarket (you know, Chanel inspiration, that kinda thing) but apparently people working at Lidl don't get my artisitc vision. Well, they're gonna so regret it in future. My photographer and I ended up taking pictures on a roof and although we chose just few pictures to show you, I had so much fun taking those! Everyone were looking at me, smiling and asking what the hell I am doing. And I was just running, jumping and laughing. We told them it's connected with the upcoming Halloween feast (which was totally NOT true, but a perfect excuse!). And just in time you ate all the sweets you had picked yesterday's night I'm sharing with you my smile, blue costume, positive vibes and energy. Don't be depressed, Christmas is coming in two months! 

(ph. Paweł Gryko)