Przyzwyczaiłam się do regularnego blogowania - całkiem przyjemne uczucie, mieć z Wami kontakt tak często :). Przez trzy dni będę w Warszawie, więc jeśli macie jakieś godne polecenia miejsca (second handy!) dajcie znać. Nie marnuję czasu, zapraszam Was na mojego Instagrama, gdzie wszystko wstawiam na bieżąco. 

I've got used to blogging regularly and I must admit - I love the feeling of working 25/7 and keeping in touch with all of you! I'll be staying for three days in Warsaw so if you guys have any interesting spots in town to visit - give me a hint. Okay, I don't want to waste my time here, don't forget to follow my Instagram for more news :)

Często stwierdzenie 'interesuję się modą' mylone jest z 'lubię chodzić na zakupy'. A jest to, w rzeczy samej, coś zupełnie innego. Obecnie, gdy wszyscy mają dostęp do wielu źródeł, pokazów transmitowanych na żywo i tysięcy blogów, za wyrocznię mody uważa się ktoś obserwujący Annę Dello Russo na Instagramie i posiadający wiedzę, kim była Coco Chanel. Jednak zapytany o Johna Galliano odpowiada 'to coś związanego z tym programem na Polsacie, Galileo?', a na nazwisko McQueen zaczyna opowieści o królach brytyjskich. Nie zrozumcie mnie źle - sama wiem niewiele i mam małe doświadczenie. Właśnie dlatego staram się rozwijać i dokształcać. Dzisiaj chciałam polecić Wam książkę, którą sama traktuję jako domową encyklopedię - i to nie byle jaką! "Od Chanel do Versace. Style w modzie" to podany w przystępny sposób przewodnik po największych kreatorach i projektantach. Nie jest to książka, która Was wciągnie, zachwyci przedstawioną w niej historią czy przedstawi w pasjonujący sposób czyjeś życie (mnie tam wciągnęła, ale ja to już inny przypadek). Na pierwszych stronach znajdziecie w niej (bardzo okrojoną, ale tę część potraktować należy raczej jako wstęp) historię mody XX wieku (tak jakbyście chcieli się jednak dowiedzieć za co ta cała Coco jest taka znana). Meritum książki stanowią alfabetycznie ułożone hasła poszczególnych projektantów, które są prawdziwą kopalnią wiedzy - od historii każdej marki, tworzących dla niej przez lata osób, opisy stylu danego domu mody, aż po zdjęcia sylwetek z pokazów. Wielu z tych nazwisk nie znałam i wiele ciekawych faktów się dowiedziałam, jedyne co trochę mnie odrzucało, to niesamowicie naukowy styl tekstu, ale biorąc pod uwagę, że czytamy (jak to sama nazwałam) encyklopedię, nie było tak źle (może oprócz tych niezrozumiałych i tak na prawdę nic nie znaczących określeń typu "subtelna elegancja") (większość informacji jednak uważam za bardzo przydatne). Na koniec miło zaskoczył mnie fragment "Przewodnik po próbkach tkanin" - świetnie zilustrowana praktyczna wiedza, dzięki której bez problemu rozróżnimy w sklepie vintage projekt Missoni od Heremèsa.

Słyszałam złe opinie na temat samego polskiego tytułu. "Od Chanel do Versace"? Bo czemu nie nazwać książki chociażby "Od Lanvin do Wanga"? Moim zdaniem tytuł jest trafny, obrazuje rozbieżność poszczególnych domów mody - minimalistyczno-rockowe Chanel tworzone w eleganckim Paryżu i pełne przepychu i zdobień Versace powstające w Mediolanie. 

Wiecie, że bliżej mi do miliona wzorków, piór, faktur i złota niż prostoty, i zawsze powtarzam, że nie można być leniwym podczas dobierania stroju. A biała koszula założona do jeansowej spódnicy szczytem oryginalności zdecydowanie nie jest. Te zdjęcia zrobione były tydzień temu, kiedy temperatura na zewnątrz nie pozwoliła na spędzanie czasu na świeżym powietrzu (witam, z tej strony wielbicielka spacerów i podróżowania wszędzie o własnych nogach) w mojej ulubionej kawiarence, gdzie często zatrzymuję się pomiędzy zajęciami na kawę z przyjaciółmi. Wracając do tego co miałam na sobie, prawdziwa ze mnie wielbicielka dżinsu ostatnimi czasy! Ulubione spodnie dosłownie rozpadły mi się w rękach, gdy próbowałam je nałożyć po raz setny (to właśnie dzieję się z rzeczami, które lubię). Teraz czas na erę idealnie skrojonej spódnicy ze zdjęć.

This is not very typical of me to wear such simple outfits like that one today. You know, I'm rather tempted by all the colours, factures and obviously I always say, that you cannot be lazy while choosing your clothes. And a white shirt paired with a jeans skirt is absolutely something for a, let's name it, someone who doesn't experiment and is more keen on siplicity than I usually am. These pictures were taken in my favourite caffe in town and I was wearing just my typical school outfit when I'm on-the-run all the time (don't forget to follow the tag #kardiseontherun). I love the feeling of languing around with my besties (being so grateful for having friends around me!) and gossiping about everything. Coming back to my outfit, I'm a real denim lady recently! Well, at least I tried to be when after wearing my favourite pair of jeans non-stop they.. broke. Literally. This is what happens with things I over-use!

Uwielbiam dźwięk śniegu pod stopami, mroźne powietrze którym oddycham, uczucie jakbym była przykryta kocem, kiedy opatulę się trzema szalikami i futerkiem, i świadomość czekającej na mnie gorącej kawy, która skutecznie motywuje mnie do brnięcia przez śnieżne zaspy. Pamiętam, jak powtarzałam jakiś tryliard razy jak bardzo nienawidzę prostych zestawów, które nic nie wnoszą i są tak zwyczajne, że aż odpychające. Bo, bądźmy szczerzy, każdy może założyć czarne rurki i bordowy golf. W zimie staram się więc zwracać uwagę na detale. Czy każde czarne rurki są takie same? Wystarczy zabawić się fakturą, krojem (te na zdjęciach mają świetne zamki po boku, niestety niewidoczne), dodatkami (nic nie smakuje lepiej niż złoty naszyjnik pod zimową kurtką, czyż nie? :)). Kiedy przychodzi prawdziwa zima, wolę już być nie-taka-feszonelkowa, niż zamienić się w figurę z lodu, sprawdziłam, nie polecam, odmarzanie boli. Postrzeganie zimy niczym w Rosji bardzo mi odpowiada - im więcej futer tym lepiej. A w połączeniu z żołnierskimi guzikami daje świetny efekt niczym z wybiegu paryskiej kolekcji szwedzkiej sieciówki H&M. 

I love the feeling of the crisp snow under my shoes, the freezing air in my lungs, the soft touch of fake fur on my heads and the appealing thought of the hot coffe waiting for me at home. I remember saying like one zillon times how much I do hate simple outfits and that they bring nothing to the fashion world. Because, let's be honest, anybody can wear black skinny jeans and a turtle-neck top, right? But whenever the real, strong winter comes to my place and I am forced to spend time on a bus stop or walking from one place to another I prefer to be a boring and not-so-fashionable gurl than becoming an ice sculpure. It was really cold while taking those pictures, so I was trying to dance on the snow and do some running just in case I forgot how to move. As you can see, I'm keen on all kinds of furry coats at the moment, and that one with golden buttons seemed just perfect. 

ph. Agnieszka Żdanuk, wearing: Sammydress coat, H&M turtleneck, Aldo cap, Zara shoes & pants

Video planowo miało ukazać się razem z poprzednim postem, ale jak to ja, męczyłam się kilka dni z montażem i programami :) Dajcie znać co sądzicie o takim urozmaiceniu!

This video was supposed to be revealed with the last post but you know, I'm a real sucker when it comes to making videos and installing programmes (believe me, I am!). Let me know what you think about that kind of variation ;)

Ostatni hit? Biały sweter z angory. Pomijając fakt, że ślady jego noszenia mam na wszystkich częściach garderoby począwszy od spódnicy, a na płaszczu skończywszy, jest ciepły, przyjemny i daje świetny efekt w połączeniu z kolczykami w moim ulubionym stylu glamour. Ostatnio zastanawiałam się nad powstawaniem ubrań od strony technicznej, nie na samych projektach, ale materiałach i tak doszłam do źródła nazwy mojego swetra, dodatkowo zachęcającej do zakładania go z uśmiechem na twarzy - widział ktoś takie kudłate króliki? To właśnie z ich futer oryginalnie tworzono ubrania (podejrzewam, że obecnie wszystko z doczepką "angora" ma większy udział sztuczności produkowanej w Chinach lub Bangladeszu, niż prawdziwego futra Jego Kudłatej Mości Królika, ale godnie spełnia swoje funkcje jak na moje wymagania). 

W kwestii biżuterii leń ze mnie straszny. Dobrze, że nadal okupuję style.com wieczorami, bo do założenia największych bohaterów tego posta (czyt. super-wielkich-niebieskich-kolczyków, które nie mieszczą mi się w ręce) (okej, z tą ręką to już przesadziłam) zmotywowało mnie przejrzenie po raz setny sylwetek z kilku pokazów Dolce&Gabbana - ich przepych, złoto i bogactwo w połączeniu z masywnymi kolczykami zawsze dają świetny efekt (moja ulubiona "Królowa wiosny" (tak, tak, już za trochę ponad dwa miesiące pierwszy dzień wiosny, juhuu) i "Gorączka Złota"). 

Latest hit? White angora sweater. Not thinking about the fact that all my clothes are full of its "hair" or whatever it lefts everywhere (literally e-v-e-r-y-w-h-e-r-e, I'm sick of that) it it really soft, makes me feel warm and matches perfectly to my glamour kind of style. Recently I was thinking about the origins of patricular cloth, also angora, and now whenever I wear this sweater I laugh at those Funny White Bunnies which fur was originally used to produce a material called 'angora' (now propably all the clothes are full of non-organic species, but well, it is China and Bangladesh production, you name it).

I'm such a slothful girl when it comes to jewlery! I always find excuses and just skip that "earrings-necklace-bracelets-rings" step of getting dressed up; mainly because I don't think about it when I'm already late for the bus but also because I like feeling free, without caring about this big golden necklace hanging on my neck and not allowing me to run and do some activities. Thank God I am still addicted to style.com and like to look through old collectiong from time to time - Dolce&Gabbana are a huuuge motivation in jewelery part! (or Anna Dello Russo if you prefer that). My favoutires of the day are "The Queen of the Spring" (yes, yes, in two month's time we're going to have spring time, in calendar at least) and "Gold Fever". hOw do you like my blue earrings?

ph. Anna Dalidutko, wearing: Persunmall skirt and earrings, H&M sweater, Zara shoes

Hej wszystkim w Nowym Roku! Ja już przywykłam do wstawania w południe i leniuchowania (stan rzeczy idealnie odzwierciedla pierwsze zdjęcie, co złego to nie ja!), w końcu na prawdę odpoczęłam ;). A to nie koniec dobrych nowin, bo do mojej małej, kardise'owej rodziny dołączył zacny przedstawiciel kożuchowatych - oglądałam się za nim długo, mierzyłam, odwieszałam, w końcu wróciłam z nim do domu (wyprzedaże to świetny czas na utwierdzenie się w swoich zakupowych przekonaniach). Pasuje mi do wszystkiego, jest w sam raz na wiosnę, którą mamy tej zimy a ja utwierdzam się w przekonaniu, że pastuszkowie mieli jednak wyczucie stylu. Może mój nie jest tak spektakularny, jak ten stworzony przez dom mody Issa, ale stanowi popularniejszą wariację na temat, chociażby fioletowego okrycia prezentowanego w przedostatniej kolekcji Marca Jacobsa dla LV (różowej narzutki żadna sieciówka nie podjęła się wyprodukować, sorry Marc, takie rzeczy chyba tylko dla Suzie Bubble), czy kożuszka w formie kurtki pilotki u Rag&Bone.

Hello everyone in the New Year! I have to say I got used to waking up in the midday and lounguing around all the time. Well, I finally feel rejuvenated - you can see my current mood on the first picture. And it is not the end of happy news, because here is the new member of my tiny kardise clothes family - faux sheepskin coat. I've tried it on a few times and each time I put it back on a hanger. But here came the sales time and my hasitation ended - I bought it and since then I wear it all the time. It matches to all my clothes and is not too thick for that spring-kind of winter we're experiencing right now in Poland. It may not be so spectacular as those we were able to see on Issa's runway, neighter it is violet as in last but one Marc Jacob's collection for Louis  Vuitton (no pink long coats either, sorry Marc, things like that only for Suzie Bubble) but I like it a lot and I bet to claim that sheperds did have good style taste.