Niektóre, powtarzam niektóre miejsca w moim mieście są całkiem interesującym tłem do zdjęć. Jak już ominiemy nudne, powtarzalne ulice, lasy, których mam ewidentnie dość (ileż można fotografować się na tle listków i kwiatuszków?), czasami można trafić na prawdziwe perełki. Jakiś czas temu zboczyłam ze swojej stałej trasy, którą pokonuję codziennie i odkryłam uliczkę widoczną na zdjęciach, kojarzącą mi się z  tymi wąskimi, włoskimi, brukowanymi drogami. 

Zabawne, jak wiele osób boi się skrytykować jakąkolwiek myśl, czy projekt. Oczywiście, nikt nie lubi być krytykowanym. Krytykować jest o wiele trudniej niż ślepo podążać za tłumem. Pamiętam, jak moja pani profesor uczyła nas pisać rozprawki na polskim: 'Na egzaminie zgadzajcie się z tematem. Jak się zgodzicie, będzie wam łatwiej znaleźć argumenty, a wasze odpowiedzi zgodzą się z kluczem. By wyrazić opozycyjną opinię trzeba pomyśleć, a ta i tak może okazać się niemile widziana'. Zawsze doceniam próby odważnego wyrażania własnego zdania, sama staram się analizować wszystko według własnych poglądów. Przeglądając recenzje ostatnich pokazów z Tygodni Mody natrafiłam na zdanie, iż któreś projekty 'nie są użytkowe'. Podróż wgłąb mojego umysłu, który czasami zaskakuje nawet mnie wykazała, że tak na prawdę pokaz to nie tylko moda Ready To Wear. To też show, a jego poszczególne części, takie jak chociażby kształt poszczególnych ubrań, makijaż lub wysokość obcasów w butach powinny inspirować ludzi, jak nosić się w następnym sezonie. Osobiście nie lubię, gdy oglądamy na wybiegu proste Tshirty albo dresy. Wolę popatrzeć na zdobienia Dolce&Gabbana, czy wizjonerskie kolekcje McQueena z archiwów. Albo ekscentrycznego Karla i jego sklep spożywczy ustawiony w Palais de Tokyo. 

ph. Paula Olszewska, wearing: FrontRow shop dress